SIR APJ ABDUL KALAM KO SALAM !
VEH MARE NAHI HAI
VEH TO AMAAR HAI
UNKE UPDESH
UNKI SOCH
UNKA SAPNA
AMAAR HAI AUR HAMESHA RAHEGA !
VEH ZINDA HAI
HAMARE DILO ME
HAM SAB ME KALAM HAI !
I AM KALAM
YOU ARE KALM
WE ARE KALAM
VISION 2020 AB DOOR NAHI !

Teen die hange van die berge-nag
Speel die donker op die ligte sag
Die kalm daal op die chaos-stad
Van klank en mense op elke kronkel pad
Dit voer jou mee in 'n sterre mat

In skoon lug met 'n oop kop
Kan gedagtes net vloei en skrop
Aan dinge wat is en kom
Aan mens wees, goed en krom
Aan die eenvoud en dit wat verstom

Woorde lê in 'n niks-wees dwaal
Dis rou, dit is maar net  -  dis kaal
Net om die stemme wat skree te verlos
Dinge wat 'n uitlaat soek in die kosmos
Dit het ink gevind, soos vuur in fynbos

met nat oë en stem rasper-hees
sal sy my eers
met kaneel en gemmer genees
met swaar lyf en kop wat klop
salf sy my eers
met heuningwoorde gesond

en wanneer die lewe my hoogtak-drome snoei
bewerk sy my sodat ek opnuut kan groei
met die seer wat nog so rou in haar talm
bid sy eers die onrus in my kalm

en ek weet saans ween en woed
onverbiddelike storms
in haar gemoed
en dan soggens uitgespoel en broos
is sy nooit te swak om haar kroos
eersmaal te troos
vir speelgrond wond of hart wat breek
terwyl daar dubbeltjies soveel dieper
in haar insteek

die plooikuiltjies waar daar gedurig riviere deurgeloop het
vir elke afvlerkkind
die lyntjies waar sy op die mooiste wyse
haarself met ander verbind
waar sy soveel ander se seer verberg
ten spyte van alles wat dit van haar verg

hier sit ek stil en verwonder my
aan Ma se halfweghuis hart wat altyd oopbly

en ná die storm se kalm
en ná die wind en reën
is die sagtheid van die aarde oorverdowend

my blinde oë
en krom ou hart
lê soos sade en
vrôt in die land

tot onder sterlig een aand
dié muwwe vlies bars
en 'n fyn wit worteltjie
voel-voel die wêreld in kruip

*

and after the storm's calm
and after the wind and rain
the softness of the earth is
deafening

my blind eyes
and crooked old heart
lay like seeds and
rot in the land

'til under the starlight one night
this mouldy membrane burst
and a fine white root
tentatively creeps into the world