Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
pat v Aug 2020
Ang nakaupong tiwali—
siya ang binoto ng masa.
Sa manggas ng kanyang barong,
panganib ng maralita

May kinang ang kan’yang ngiti
mapungay ang mga mata
Sa bawat pangakong lahad
ay pagsibol ng pag-asa.

Pag-asa na tayo'y ligtas
ay naging katakot-takot.
Para raw sa Inang Bayan,
peligro na nakabalot.

Ang salitang bulaklakin
ay daglian ding nalanta
kapalit ang pagtungayaw,
at banta ng direktiba.

Hindi natin inasahan—
bahid ng dugo sa daan.
Mga kamay, nahugasan
ngunit hindi ang lansangan.

Sa lapida nakaukit
ngalan ng mga biktima.
Sunod kayang tatahimik
ang silang may pinupuna?

Hapis ng inang nawalan,
“Crispin, Basilio, anak ko,”
oyayi ng Inang Bayan.
“Pasismo! Peligro rito!”
oda Oct 6
Kung sa pagmamadali **** lumayo ay ika’y nadapa; nadapa at nalumpo ka pa.
Kung sa paglingon mo sa iba ay napuwing ka, at kahit dumilat ka pa ay bulag ka na.
Kung sa pagyakap mo sa kaniya ay nangalay ka, at wala ka nang kayang hawakan pa.

Daglian kang TUMAKBO patungo sa’kin,
sa’kin mo ituon at ITITIG muli ang paningin,
at buksan ang palad –ILAHAD ang lahat.

Upang PUTULAN kita ng mga paa,
DUDUKUTIN ko ang iyong mga mata,
at TATAGPASIN kamay **** dalawa.

Mga PAA MO na naPAAMO niya, kahit itulak ka'y bumabalik-balik!
Mga MATA MO, kahit luha ang MATAMO ay siya pa rin kahit pikit.
mga KAMAY, nasasaktan KA MA'Y, manhid! mahigpit pa rin na nakakapit.

Heto ka na naman, SUGATAN
ISASAAYOS at bubuuhin muli kita...
sa susunod ha? kung muli ay lalayo ka,
wag nang magmadali at hayaang ihatid kita.

-cent

— The End —