once upon a time
standing high with you
i was taken to a cliff
and was pushed down
by you with the help of your band..
nothing left to hold on
but an extending hand
midway, i could hold
only to get pushed further down...
crushed to pieces when hit the hard ground
found myself alive
destined to survive
slim chances to revive...
the pain spilled
i quilled
and rebuild
myself on the heap of my write...
now i am standing high
stronger
safer and better
at my own....
now you are being thrown
hanging at the same cliff
by the same people
who helped you once to push me
should i offer my hand
or quietly bestand
or join the band?

Sla het op en orden onder,
geregeld op de vlonder,
ontregeld ongezonder.
Het regent zonder donder.

Vraag niet te vaak waarom

Eerder, *** het komt dat
en wat kan ik ermee doen?
Helpt het om zo te denken,
zou het kunnen dat ik me voel
zoals toen?

Ik google soms, de aanzet naar
verandering. Ik denk dat ik te ver zie.
Ik mag best wat meer bestand
tegen de laatste nieuwe versie.

Op het samen beven,
op niet te lang leven
op doen wat we kunnen
en jezelf af en toe wat gunnen.