I'm the class clown,
The bright yellow icing in a dull cupcake,
The rare music fair in town.

I'm the internet´s viner,
The one who tells joke in a party,
The one who secretly have tinder.

I'm the joy in every occasion,
The sunshine in every rain,
The one who never had permanent position.

Though sometimes I love who am I,
But this is not the path I like,
For making everbody happy is hard,
When you are breaking inside.

When you finally find a job that is decent, that pays quite enough and you love but your body betrays you, weakens you, and sabotage your dream.

Will you continue working despite the sleepless yet satisfying days? Or will you quit and listen to your body?

Ang aming salita ay unti unti nang naglalaho.
Ang mga karanasan noong unang panahon ay hindi na nababasa.
Ang mga masining na kultura´t tradisyon ay mistulang larawan na lamang ng nakaraan.
Ang mga masasayang okasyon ay isa na lamang pangarap.

Ang lahat ng ito ay nawala sa pagdating ng bago, Inay.
Pilit ka man nilang palitan, ang dugo mo pa rin ang nananalaytay sa amin.
Ang pagkaPilipino ay hinding hindi mapapalitan gaano man karaming lenggwahe, kagamitan o oportunidad ang dumating.
Ako ay titindig at magsasalita pa rin ng lenggwaheng aking ipagmamalaki saanman sa mundo.
Para sayo aking Inang Pilipinas, kami ay aasenso nang hindi nakakalimut sa nakaraan.

Patawad Inay sa walang pakundangang pagsuway sa iyong mga pinaguutos,
Sa walang kagatol-gatol na pagsumbat sa bawat pangaral,
Sa walang lamas na pagwaldas sa mga pinaghirapan niyong salapi,
At sa patuloy na pakikipagkaibigan sa mga kaaway.

Ako,
kami,
ay hindi na nakikinig,
hindi na natututo mula sa mga nangyari noong pahanon mo,
mula sa mga karanasang hindi mo malilimutan.

Kaya´t Inay sa susunod na mga taon ay sisikapin ko, sa tulong ng aking mga kapatid, ng aking mga kaibigan na patuloy na nagtitiwala sa akin, ay babaguhin ko ang aming bansa. Kami ay magiging radikal upang ang pagbabagong ito ay hindi masayang at maging isang panaginip lamang.