Inukit ko ang pangalan nating dalawa sa isang puno
Simbolo Ito kung gaano kita ka mahal, mahal ko
Naka ukit sa punong iyon lahat ng ating mga pangako
Mag mamahalan tayo pang habang buhay kahit labag man sa atin pati ang mundo

Sabay tayong nangarap noon
At alam kung balang araw matutupad iyon
Pero tila labag talaga sa atin ang mundo
Mga pangako'y bigla nalang nag laho at na pako

Tinangay ng malakas na hangin ang munting pangarap natin
Tila kahit saan ito tangayin ay kay hirap na itong hanapin
Bakas ang pangungulila at lungkot sa aking mga mata
Dahil kahit katiting na pag-asa'y di ko na makita

Umalis ka at ako'y iyong iniwan
Lungkot at pananabik na sanay babalik ka at hinding hindi na kita bibitawan
Para akung pulubing palaboy laboy kahit saan
Tulad ng pag mamahal natin di ko alam kung saan ang patutongohan

Iyong ngite na parang araw na nagbibigay liwanag sa buhay ko
Pero ang ngiting iyon di ko na nasisilayan kaya biglang nag dilim ang mundo
Mga yakap mo gusto kung madama muli
Mahal ko bumalik kana at alam kung hindi pa ito ang huli

Madalas akung pumupunta doon sa may puno kung saan naka ukit ang ating mga pangalan
Dahil alam ko na doon mo ako iniwan at doon mo rin ako babalikan
Tila buhay ay parang sentonadong guitara
Wala nang direksyon ang mga nota dahil nawala na pati yong kopya

Lumipas ang ilang araw hindi ka parin bumabalik
Mas gustohin ko nalang sumoko dahil dito sa sakit
May bagong pangarap kana ata diyan mahal dahil di muna ako binalikan
Masakit pero sige sisimulan narin kitang kalimutan

Tumanda na ang munting kahoy na ating pinag ukitan
Kay tanda narin ng pag-ibig natin na iyong tinalikuran
Ilang taon na ang lumipas at kay rami na ang nag bago
Pero pag mamahal ko sayo pang habang buhay naka ukit sa punong ito

Ngayon may kanya kanya na tayong sariling buhay
Buhay na pinangarap natin Pero ito'y namatay
Masaya na ako mahal sa buhay kung ito
Sana ganon karin katulad ng nararamdaman ko sayo

Mahal ang punong ito, ay mananatiling simbolo at Manana tiling naka ukit ang ating na udlot na pangako

It was well trained cats in the cattery calling, pats on the back, back door, kicked in, mooring boats on the mooring in the morning and the phone call, cost cut, cold calling, and we're falling, falling, we're falling in love.

My best friends are criminals, and the jail cell crying is trying at times but trying sometimes feels tiring. The tire track tiling is abysmal, freewheeling in reverie, revving engines readily, sitting, settling and stirring imaginary cups of tea until eternity gives up delinquently.

I fail to recognise the narcissist in me until the inadequate rantings fall of the page at me. I want to be free, I want to be me, I want solidarity and I want that cup of tea, I want patriarchy, I want matrimony, I want monogamy and none of this is hyperbole. I have no apologies, especially not for the words I string together so irrationally. What else could you ask of me?
What else indeed, if I can't be naked I can't be free, if I alter the way I write I relinquish personality.
It doesn't seem right to me.
Dada is too crass for me, I need a cult of spontaneity. The English language is too brash to be...

Philosophical ideology and the books I read, all tell lies to me, are all absurd you see, I embrace the monotony, let the waves of the sea wash over me. I let the dictionary pages fall off the quay, like that moth on me, like the sloth i've been and cloth on screens. A dead dog can't scratch it's fleas, but to appease the beast we must first release, all creativity and return to being.