Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Ahora que es el fin
y ya todos las vieron
de perfil y de frente
in pectore y al dorso
en tules y de largo
no pueden caber dudas
la reina es la más linda

ah sí / pero la octava
la octava de la izquierda
tampoco caben dudas
ésa es la cautivante
sus dos centímetros de menos
sus seis centímetros de más
como decía el viejo nietzsche
la hacen humana
demasiado humana

la reina es la más linda
pero la octava de la izquierda
es la más seductora
quién podrá resistirse
a sus labios en pena
a sus ojos de vencida
su tristeza en bikini.
Hermes Varini  Apr 2023
VELTRVM
Hermes Varini Apr 2023
SICVT COMES DE MONTECRISTO VENIT VINDEX SIGNACVLO SVPREMVS IGNEO
TONITRV IGNEA H ΣΠΕIΡΑ DRACONIS STAT VLTIONIS PRIMA
SIVE VINDICTÆ KOΣMΩ MAGNÆ AC TEMPORE
HOC ILLE EX SPECVLO NOCTIS MEO

REX I VELTRVM


VBI DE TERTIA VIGILIA STAT ANTE SPECVLVM PERSONA IGNEVM MEA
FVLMINE IGNEA H ΣΠΕIΡΑ STAT VINDICTÆ DRACONIS SECVNDA
SIVE VLTIONIS DE VNIVERSO MAGNÆ AC SPATHA
ΚΑΤOΠΤΡΩ THΣ NYKTOΣ O ANAΞ AYTOΣ

REX II VELTRVM


ILLE SECVTOR QVI ARGENTEA LVNA APPAREAT SICVT CHALYBEIO SCVTO AC FLAMMIS
HIEME IGNEA H ΣΠΕIΡΑ DRACONIS STAT VLTIONIS TERTIA
SIVE VINDICTÆ KOΣMΩ MAGNÆ AC TEMPORE
HOC ILLE EX SPECVLO NOCTIS MEO

REX III VELTRVM


ERIT ASHVR ASSYRIORVM DEI LIVIDVS NINIVES IRA AC MEA REBELLIO
TONITRV IGNEA H ΣΠΕIΡΑ STAT VINDICTÆ DRACONIS QVARTA
SIVE VLTIONIS DE VNIVERSO MAGNÆ AC SPATHA
O ΜEΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕYΣ EΠΙΦAΝΕΙΑ ΕIΣ EΡΕΒΟΣ

REX IV VELTRVM


FODIT DOMINATOR ΞΙΦIΔΙΩ SENNACHERIB DVELLO LEONEM REGNO IGITVR DIGNVS AC DELVBRO
FVLMINE IGNEA H ΣΠΕIΡΑ DRACONIS STAT VLTIONIS QVINTA
SIVE VINDICTÆ KOΣMΩ MAGNÆ AC TEMPORE
HOC ILLE EX SPECVLO NOCTIS MEO

REX V VELTRVM


MARS SIGNO ARIETIS PLANETA IGNEM FERENS SPLENDENDO AC PHÆTHON
HIEME IGNEA H ΣΠΕIΡΑ STAT VINDICTÆ DRACONIS SEXTA
SIVE VLTIONIS DE VNIVERSO MAGNÆ AC SPATHA
ΚΑΤOΠΤΡΩ THΣ NYKTOΣ O ANAΞ AYTOΣ

REX VI VELTRVM


VINDICIS SVNT CHARYBDIS IGNEA PRODITVRA NOCTIS VEXILLA
HIEME IGNEA H ΣΠΕIΡΑ DRACONIS STAT VLTIONIS SEPTIMA
SIVE VINDICTÆ KOΣMΩ MAGNÆ AC TEMPORE
HOC ILLE EX SPECVLO NOCTIS MEO

REX VII VELTRVM


HOSTIVM SIT HORA VBI SANGVINEAM TENEO IN VVLNERE LAMINAM
TONITRV IGNEA H ΣΠΕIΡΑ STAT VINDICTÆ DRACONIS OCTAVA
SIVE VLTIONIS DE VNIVERSO MAGNÆ AC SPATHA
O ΜEΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕYΣ EΠΙΦAΝΕΙΑ ΕIΣ EΡΕΒΟΣ

REX VIII VELTRVM


TO ΓAΡ EMON ΕIΔΩΛΟΝ EΠEPXETAI KAI AΛHΘΩΣ O ΟΦΙΣ
FVLMINE IGNEA H ΣΠΕIΡΑ DRACONIS STAT VLTIONIS NONA
SIVE VINDICTÆ KOΣMΩ MAGNÆ AC TEMPORE
HOC ILLE EX SPECVLO NOCTIS MEO

REX IX VELTRVM


SVPREMVS FLAMMÆ MAGISTER AC GERMANICA LINGVA VERÐR NOMINE
HIEME IGNEA H ΣΠΕIΡΑ STAT VINDICTÆ DRACONIS DECIMA
SIVE VLTIONIS DE VNIVERSO MAGNÆ AC SPATHA
ΚΑΤOΠΤΡΩ THΣ NYKTOΣ O ANAΞ AYTOΣ

REX X VELTRVM


AVRÆ EIΔΩΛΩ DE VELTRVM IGNE LÆTI REVOLVVNT IGITVR SPIRÆ
PRISTINÆ HΧΩ CAMPANÆ THΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ AC DOMITORIS
HÆC REGIS HORA VLTIONIS SIVE HISTORIÆ DECENARIVS I
ΔIA ΓAP TO EMON ΚΑΤOΠΤΡON KAI APXAIA ΦΛOΓI O ΔE ΤΙΜΩΡOΣ

ΤO ΕIΝΑΙ ΩΣΠEP H ΔYΝΑΜΙΣ


HENRICI VII SOLE VISENS RVBRO MONIMENTA VICTORIS
TONITRV IGNEA H ΣΠΕIΡΑ DRACONIS STAT VLTIONIS VNDECIMA
SIVE VINDICTÆ KOΣMΩ MAGNÆ AC TEMPORE
HOC ILLE EX SPECVLO NOCTIS MEO

REX XI VELTRVM


VBIQVMQVE BIFRONS NEPTVNI CINXIT NEREA IANVS
FVLMINE IGNEA H ΣΠΕIΡΑ STAT VINDICTÆ DRACONIS DVODECIMA
SIVE VLTIONIS DE VNIVERSO MAGNÆ AC SPATHA
O ΜEΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕYΣ EΠΙΦAΝΕΙΑ ΕIΣ EΡΕΒΟΣ

REX XII VELTRVM


FLAMMA O ANAPXOΣ FVLMEN DONANS COCYTI RVBRA
HIEME IGNEA H ΣΠΕIΡΑ DRACONIS STAT VLTIONIS TERTIA DECIMA
SIVE VINDICTÆ KOΣMΩ MAGNÆ AC TEMPORE
HOC ILLE EX SPECVLO NOCTIS MEO

REX XIII VELTRVM


NVNC TIBI ARES COMMENDO ME TEVCRVS EΠIΦANEIA AC IGNEM
TONITRV IGNEA H ΣΠΕIΡΑ STAT VINDICTÆ DRACONIS QVARTA DECIMA
SIVE VLTIONIS DE VNIVERSO MAGNÆ AC SPATHA
ΚΑΤOΠΤΡΩ THΣ NYKTOΣ O ANAΞ AYTOΣ

REX XIV VELTRVM


CVM STATVO VLTIONI ARAM AC VASTO TYRII COLVMNAS
FVLMINE IGNEA H ΣΠΕIΡΑ DRACONIS STAT VLTIONIS QVINTA DECIMA
SIVE VINDICTÆ KOΣMΩ MAGNÆ AC TEMPORE
HOC ILLE EX SPECVLO NOCTIS MEO

REX XV VELTRVM


VALE INIVRIA IAM TEMPESTATE NOCTIS OBDVRAT IMAGO
HIEME IGNEA H ΣΠΕIΡΑ STAT VINDICTÆ DRACONIS SEXTA DECIMA
SIVE VLTIONIS DE VNIVERSO MAGNÆ AC SPATHA
O ΜEΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕYΣ EΠΙΦAΝΕΙΑ ΕIΣ EΡΕΒΟΣ

REX XVI VELTRVM


DOLEBIS CVM SPATHAM DESTRINGAM IGNAVE ANIMO INIMICE
TONITRV IGNEA H ΣΠΕIΡΑ DRACONIS STAT VLTIONIS SEPTIMA DECIMA
SIVE VINDICTÆ KOΣMΩ MAGNÆ AC TEMPORE
HOC ILLE EX SPECVLO NOCTIS MEO

REX XVII VELTRVM


SOLI INVICTO SIVE IN THRACOS AVDACES SAGITTIFEROSVE SCYTHAS
FVLMINE IGNEA H ΣΠΕIΡΑ STAT VINDICTÆ DRACONIS DVODEVIGESIMA
SIVE VLTIONIS DE VNIVERSO MAGNÆ AC SPATHA
ΚΑΤOΠΤΡΩ THΣ NYKTOΣ O ANAΞ AYTOΣ

REX XVIII VELTRVM


ÆSTVOSI INCENDIVM REDDE MIHI VICTORIAM TEMPLI SIGILLO
HIEME IGNEA H ΣΠΕIΡΑ DRACONIS STAT VLTIONIS VNDEVIGESIMA
SIVE VINDICTÆ KOΣMΩ MAGNÆ AC TEMPORE
HOC ILLE EX SPECVLO NOCTIS MEO

REX XIX VELTRVM


VBI MEAM ALABASTRI IN RVPE VLTIONEM INSCVLPSI SOLISQVE ANNO MXCVII
TONITRV IGNEA H ΣΠΕIΡΑ STAT VINDICTÆ DRACONIS VIGESIMA
SIVE VLTIONIS DE VNIVERSO MAGNÆ AC SPATHA
O ΜEΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕYΣ EΠΙΦAΝΕΙΑ ΕIΣ EΡΕΒΟΣ

REX ** VELTRVM


AVRÆ DE VELTRVM IMAGINE REVOLVVNT IGITVR IGNE LÆTI SPIRÆ
ANTIQVÆ AD VESPERVM SONO CAMPANÆ APOCALYPSEOS
HOC DOMITORIS DIE VINDICTÆ SIVE HISTORIÆ DECENARIVS II

VELTRVM ILLE NOMINE QVI CHALYBEIO DIXIT MIHI IN SPECVLO

EGO SVM TVVM HVIVS EIΔΩΛON NOCTIS A ET Ω DVM

ΔIA ΓAP TO EMON ΚΑΤOΠΤΡON KAI APXAIA ΦΛOΓI O ΤΙΜΩΡOΣ

O ΔE OVERMAN

  
VBI FVLGIDAM DEFIXI SICAM AC MIDÆ LIBERAVI FVLGOREM AVRO
FVLMINE IGNEA H ΣΠΕIΡΑ VLTIONIS STAT DRACONIS VIGESIMA PRIMA
SIVE VINDICTÆ KOΣMΩ MAGNÆ AC TEMPORE
HOC ILLE EX SPECVLO NOCTIS MEO

REX XXI VELTRVM


ΚΑΤOΠΤΡΩ H ΤΡΙAΣ THΣ DYNAMEOΣ AC DE HÖÐR EXPVGNATOR SECVRI
HIEME IGNEA H ΣΠΕIΡΑ STAT VINDICTÆ DRACONIS VIGESIMA SECVNDA
SIVE VLTIONIS DE VNIVERSO MAGNÆ AC SPATHA
ΚΑΤOΠΤΡΩ THΣ NYKTOΣ O ANAΞ AYTOΣ

REX XXII VELTRVM


VNIVERSALIS INFAMIÆ FVLMINE IN TERRA AC PROPHETIA VLTOR
TONITRV IGNEA H ΣΠΕIΡΑ VLTIONIS STAT DRACONIS VIGESIMA TERTIA
SIVE VINDICTÆ KOΣMΩ MAGNÆ AC TEMPORE
HOC ILLE EX SPECVLO NOCTIS MEO

REX XXIII VELTRVM


TITATVM IN SPECVLO CANO QVI MYSTICIS STYGOS VINCET VNDIS
FVLMINE IGNEA H ΣΠΕIΡΑ STAT VINDICTÆ DRACONIS VIGESIMA QVARTA
VLTIONIS DE VNIVERSO SIT HICINE NOMINE MAGNÆ
O ΜEΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕYΣ EΠΙΦAΝΕΙΑ ΕIΣ EΡΕΒΟΣ

REX XXIV VELTRVM


CÆSAR QVEM FERREO PHRYGIÆ VINDICEM DIXI CALAMO
HIEME IGNEA H ΣΠΕIΡΑ VLTIONIS STAT DRACONIS VIGESIMA QVINTA
SIVE VINDICTÆ KOΣMΩ MAGNÆ AC SPATHA
HOC ILLE EX SPECVLO NOCTIS MEO

REX XXV VELTRVM


VENIT NERONIS VMBRA DIVI IGNEA MIHI AC LYCAON REGNANS
TONITRV IGNEA H ΣΠΕIΡΑ STAT VINDICTÆ DRACONIS VIGESIMA SEXTA
SIVE VLTIONIS DE VNIVERSO MAGNÆ AC TEMPORE
ΚΑΤOΠΤΡΩ THΣ NYKTOΣ O ANAΞ AYTOΣ

REX XXVI VELTRVM


VBI THORAX SICVT SPECVLVM CÆCANS REFLEXIT MEVS SPLENDOREM IRÆ
FVLMINE IGNEA H ΣΠΕIΡΑ VLTIONIS STAT DRACONIS VIGESIMA SEPTIMA
SIVE VINDICTÆ KOΣMΩ MAGNÆ AC SPATHA
HOC ILLE EX SPECVLO NOCTIS MEO

REX XXVII VELTRVM


SPONTE SVA SE MACTAT DE TYR MALLEO IPSE CERBERI INGNISQVE SACERDOS
HIEME IGNEA H ΣΠΕIΡΑ STAT VINDICTÆ DRACONIS VIGESIMA OCTAVA
SIVE VLTIONIS DE VNIVERSO MAGNÆ AC TEMPORE
O ΜEΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕYΣ EΠΙΦAΝΕΙΑ ΕIΣ EΡΕΒΟΣ

REX XXVIII VELTRVM


ΦΛΟΓΙ THΣ ΤΙΜΩΡIΑΣ MEO DE CHALYBE HOC SPECVLO AC NOCTIS
TONITRV IGNEA H ΣΠΕIΡΑ VLTIONIS STAT DRACONIS VNDETRICESIMA
SIVE VINDICTÆ KOΣMΩ MAGNÆ AC SPATHA
HOC ILLE EX SPECVLO NOCTIS MEO

REX XXIX VELTRVM


ÆGIR QVI NOSTRI INFAMIAM SVBIGET SÆCLI AC OMNIA GERMANICVS
FVLMINE IGNEA H ΣΠΕIΡΑ STAT VINDICTÆ DRACONIS
TRICESIMA
SIVE VLTIONIS DE VNIVERSO MAGNÆ AC TEMPORE
ΚΑΤOΠΤΡΩ THΣ NYKTOΣ O ANAΞ AYTOΣ

REX *** VELTRVM


AVRÆ ΕIΔΩ DE VELTRVM REVOLVVNT IGITVR IGNE LÆTI SPIRÆ
PRISTINÆ HΧΩ CAMPANÆ THΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ AC CLAMORE AQVILÆ
HÆC REGIS HORA VLTIONIS SIVE HISTORIÆ DECENARIVS III
ΔIA ΓAP TO EMON ΚΑΤOΠΤΡON KAI APXAIA ΦΛOΓI O ΤΙΜΩΡOΣ

TO ΓIΓΝΕΣΘΑΙ ΩΣΠEP H EΠIΔΟΣΙΣ ΔYΝΑΜΙ


ERIT NJÖRÐR QVADORVM IMAGINE MEA VIS CHALYBIS VNA ET HEPHÆSTI IRA
ΩΣ ΑYΤΩΣ EΠΙΣΤΡΟΦH TO ΚYΜΑ THΣ EΜΠΡΗΣΕΩΣ EK TOY EMOY ΕIΣΟΠΤΡΟY
OVERMAN VLTOR SIVE VXD KOΣMΩ POTENTIÆ IN RECVRSV
CVSTOS QVI OYΣIΩΣΘAI LABORE DICITVR ESSE SOLIS

VELTRVM.
A composition of mine in Classical Latin and ancient Greek. The title VELTRVM is a latinization (neuter) of Dante's Veltro, the Greyhound, in Canto I of the Inferno, whose prophecy is herein superhumanly exceeded into One Universal Avenger, the Restorer of the ΛOΓΟΣ as Order, appearing through thirty historical phases, which form the relevant pentastic stanzas. At each phase He is manifested as a king (REX I, REX II, REX III, etc.) and at each phase recurs more powerful (KOΣMΩ POTENTIÆ IN RECVRSV) taking the form of a fiery coil of a dragon (IGNEA H ΣΠΕIΡΑ), thus ruling over the future, as well as the past, through an ultimate spiral-like historical-cosmic purification at length merging into One Force with the image of the narrator (IMAGINE MEA VIS CHALYBIS VNA). Allegorically, the thirty coils of the Great Vengeance as well as Rebellion (cosmically intended as touching, also, whatsoever intrinsic human limit) revolve (REVOLVVNT) three times at the sound of an Apocalyptic Bell (HΧΩ CAMPANÆ THΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ), upon the appearance of REX (king) X, ** and ***, as his own human, that is, overhuman image reverberates over these coils, which are golden (AVRÆ EIΔΩΛΩ DE VELTRVM SPIRÆ). This indicates a threefold sequence of three historical decenaries (DECENARIVS I, II, III):

AVRÆ EIΔΩΛΩ DE VELTRVM IGNE LÆTI REVOLVVNT IGITVR SPIRÆ
PRISTINÆ HΧΩ CAMPANÆ THΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ AC DOMITORIS
HÆC REGIS HORA VLTIONIS SIVE HISTORIÆ DECENARIVS I
ΔIA ΓAP TO EMON ΚΑΤOΠΤΡON KAI APXAIA ΦΛOΓI O ΔE ΤΙΜΩΡOΣ

ΤO ΕIΝΑΙ ΩΣΠEP H ΔYΝΑΜΙΣ


AVRÆ DE VELTRVM IMAGINE REVOLVVNT IGITVR IGNE LÆTI SPIRÆ
ANTIQVÆ AD VESPERVM SONO CAMPANÆ APOCALYPSEOS
HOC DOMITORIS DIE VINDICTÆ SIVE HISTORIÆ DECENARIVS II

VELTRVM ILLE NOMINE QVI CHALYBEIO DIXIT MIHI IN SPECVLO

EGO SVM TVVM HVIVS EIΔΩΛON NOCTIS A ET Ω DVM

ΔIA ΓAP TO EMON ΚΑΤOΠΤΡON KAI APXAIA ΦΛOΓI O ΤΙΜΩΡOΣ

O ΔE OVERMAN


AVRÆ ΕIΔΩ DE VELTRVM REVOLVVNT IGITVR IGNE LÆTI SPIRÆ
PRISTINÆ HΧΩ CAMPANÆ THΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ AC CLAMORE AQVILÆ
HÆC REGIS HORA VLTIONIS SIVE HISTORIÆ DECENARIVS III
ΔIA ΓAP TO EMON ΚΑΤOΠΤΡON KAI APXAIA ΦΛOΓI O ΤΙΜΩΡOΣ

TO ΓIΓΝΕΣΘΑΙ ΩΣΠEP H EΠIΔΟΣΙΣ ΔYΝΑΜΙ


The core elements in my notion of Triad of Power, Being as Power (ΤO ΕIΝΑΙ ΩΣ H ΔYΝΑΜΙΣ), the Overman (O ΔE OVERMAN) and Becoming as Increase in Power (TO ΓΊΓΝΕΣΘΑΙ ΩΣ ΔYΝΑΜΙ H EΠIΔΟΣΙΣ) accordingly appear within a tripartite historical sequence.

ΔIA ΓAP TO EMON ΚΑΤOΠΤΡON KAI APXAIA ΦΛOΓI O ΤΙΜΩΡOΣ

Through my Mirror and the Ancient Blaze (with reference to Dante, Inferno, Canto XXVI, 85 ff.), thus the Avenger.  

As in Dante, Henry VII, Holy Roman Emperor († 1313) is mentioned (HENRICI VII SOLE VISENS RVBRO MONIMENTA VICTORIS). An influence from the Theology of History and the rhythmical REVOLVERE ÆTATES (the unfolding of the sequences of historical eras) in the Liber Figurarum of Joachim of Fiore († 1202), as well as from Nostradamus’ († 1566) Centuries may thus be noticed. The final anagram VXD reads VINDEX XYSTO DÆMON, or "the Avenger Demon (in the Greek sense of "ΔΑIΜΩΝ") through the Xystus (an ancient portico with columns, instrumental ablative)". It also translates, in Roman numerals, as "Five, Ten, Five Hundred", having thus a precise prophetic-historical meaning, akin to the one in Dante's Purgatorio, XXXIII, 43. As in John Scotus Eriugena’s († 877) Carmina, the text is capitalized. References to Classical and Norse mythology are included.


SIVE VINDICTÆ KOΣMΩ MAGNÆ AC TEMPORE

Or through the Universe (KOΣMΩ, instrumental dative) of the Great Revenge (VINDICTÆ... MAGNÆ), and the Time (AC TEMPORE, a historical time, as thus one with the Force of the Cosmos).

VBI DE TERTIA VIGILIA STAT ANTE SPECVLVM PERSONA IGNEVM MEA

Where, at Midnight (DE TERTIA VIGILIA), my Person before the Fiery Mirror stands.

FODIT DOMINATOR ΞΙΦIΔΙΩ SENNACHERIB DVELLO LEONEM REGNO IGITVR DIGNVS AC DELVBRO

Sennacherib the Ruler (king of the Neo-Assyrian Empire, † 681 B.C.), in single combat (DVELLO) the Lion he pierces with the Dagger (ΞΙΦIΔΙΩ), thus of his Kingdom and of the Shrine (proving himself) worthy (REGNO IGITVR DIGNVS AC DELVBRO). (This scene refers to real Assyrian customs as portrayed in bas-reliefs.)

ILLE SECVTOR QVI ARGENTEA LVNA APPAREAT SICVT CHALYBEIO SCVTO AC FLAMMIS

He, the Secutor (a type of Roman gladiator, with his face masked), who appears through the Silvery Moon as the Shield of Steel, and the Flames.

VINDICIS SVNT CHARYBDIS IGNEA PRODITVRA NOCTIS VEXILLA

The Fiery Banners of the Night of Charybdis the Avenger (a sea monster in Greek mythology) are about to issue forth.

FLAMMA O ANAPXOΣ FVLMEM DONANS COCYTI RVBRA

The Sovereign (O ANAPXOΣ, also "ruler") giving the Thunderbolt, through the Red Flame of Cocytus (frozen infernal lake, now turned into fire, to be found in Circle IX of the Inferno).

CVM STATVO VLTIONI ARAM AC VASTO TYRII COLVMNAS

When I ***** a Shrine to Vengeance (god), and devastate the Columns at Tyrus.

SOLI INVICTO SIVE IN THRACOS AVDACES SAGITTIFEROSVE SCYTHAS

To Sol Invictus (the Unconquered Sun, a solar deity of the late Roman Empire), both among the Bold Thracians and the Arrow-bearing Scythians.

VBI THORAX SICVT SPECVLVM CÆCANS REFLEXIT MEVS SPLENDOREM IRÆ

Where my Cuirass, like a Mirror, reflected the blinding Glare of the Rage.

VBI MEAM ALABASTRI IN RVPE VLTIONEM INSCVLPSI SOLISQVE ANNO MXCVII

Where I have graven my Vengeance (MEAM… VLTIONEM INSCVLPSI), and that of the Sun (SOLISQVE), within the Rocky Cliff of Alabaster (ALBASTRI IN RVPE), in the year 1097 (ANNO MXCVII).

VENIT NERONIS VMBRA DIVI IGNEA MIHI AC LYCAON REGNANS

Came to me, the Fiery Shadow of the Godlike Nero, and the ruling Lycaon (legendary king of Arcadia).

NVNC TIBI ARES COMMENDO ME TEVCRVS EΠIΦANEIA AC IGNEM

Now I entrust myself to thee, Ares (Greek god of war, the Roman Mars, vocative), I the Trojan, (TEVCRVS) through the Mirror, (EΠIΦANEIA, also 'appearance') and the Fire (AC IGNEM).

ΩΣ ΑYΤΩΣ EΠΙΣΤΡΟΦH TO ΚYΜΑ THΣ EΜΠΡΗΣΕΩΣ EK TOY EMOY ΕIΣΟΠΤΡΟY

Not otherwise than thus, through the Return, the Wave of the Blaze, from out my Mirror.


Molti son li animali a cui s'ammoglia,
e più saranno ancora, infin che 'l veltro
verrà, che la farà morir con doglia.

Many are the animals with whom she (the she-wolf) mates, and
there shall be more still, until the greyhound shall
come, who shall make her die in pain.

Dante, Inferno, Canto I, 100-102.


Emperor Probus († A.D. 282, assassinated) was particularly devoted to the cult of the Sol Invictus, as herein evoked.

FVLMINE TO ΔE ΠΡΟΦΗΤΙΚOΝ ΠNEYMA AC VOX

Through the Lightning, the Prophetic Spirit and the Voice.
El estandarte ved que en Ceriñola
el gran Gonzalo desplegó triunfante,
la noble enseña ilustre y española
que al indio domeñó y al mar de Atlante;
regio pendón que al aire se tremola,
don de CRISTINA, enseña relumbrante,
verla podremos en la lid reñida
rasgada sí, pero jamás vencida.
Las huestes de don Rodrigo   desmayaban y huían
cuando en la octava batalla   sus enemigos vencían.
Rodrigo deja sus tiendas   y del real se salía,
solo va el desventurado,   sin ninguna compañía;
el caballo de cansado   ya moverse no podía,
camina por donde quiera   sin que él le estorbe la vía.
El rey va tan desmayado   que sentido no tenía;
muerto va de sed y hambre,   de velle era gran mancilla;
iba tan tinto de sangre   que una brasa parecía.
Las armas lleva abolladas,   que eran de gran pedrería;
la espada lleva hecha sierra   de los golpes que tenía;
el almete de abollado   en la cabeza se hundía;
la cara llevaba hinchada   del trabajo que sufría.
Subióse encima de un cerro,   el más alto que veía;
desde allí mira su gente   cómo iba de vencida;
de allí mira sus banderas   y estandartes que tenía,
cómo están todos pisados   que la tierra los cubría;
mira por los capitanes,   que ninguno parescía;
mira el campo tinto en sangre,   la cual arroyos corría.
Él, triste de ver aquesto,   gran mancilla en sí tenía,
llorando de los sus ojos   desta manera decía:
«Ayer era rey de España,   hoy no lo soy de una villa;
ayer villas y castillos,   hoy ninguno poseía;
ayer tenía criados   y gente que me servía,
hoy no tengo ni una almena,   que pueda decir que es mía.
¡Desdichada fue la hora,   desdichado fue aquel día
en que nací y heredé   la tan grande señoría,
pues lo había de perder   todo junto y en un día!
¡Oh muerte!, ¿por qué no vienes   y llevas esta alma mía
de aqueste cuerpo mezquino,   pues se te agradecería?»
Deja la procesión, súbete al paso,
Íñigo; toma puesto en la coluna,
pues va azotando a Dios tu propio paso.
Las galas que se quitan sol y luna
te vistes, y, vilísimo gusano,
afrentas las estrellas una a una.
El hábito sacrílego y profano
en el rostro de Cristo juntar quieres
ron la infame saliva y con la mano.
Con tu sangre le escupes y le hieres;
con el beso de Judas haces liga,
y por escarnecer su muerte, mueres.
No es acción de piedad, sino enemiga,
a sangre y fuego perseguir a Cristo,
y quieres que tu pompa se lo diga.
No fue de los demonios tan bienquisto
el que le desnudó para azotalle,
como en tu cuerpo el traje que hemos visto,
pues menos de cristiano que de talle,
preciado con tu sangre malhechora,
la suya azotas hoy de calle en calle.
El sayón que de púrpura colora
sus miembros soberanos te dejara
el vil oficio, si te viera agora.
Él, mas no Jesucristo, descansara,
pues mudara verdugo solamente,
que más festivamente le azotara.
El bulto del sayón es más clemente:
él amaga el azote levantado,
tú le ejecutas, y el Señor le siente.
Menos vienes galán que condenado,
pues de la Cruz gracejas con desprecio,
bailarín y Narciso del pecado.
En tu espalda le hieres tú más recio
que el ministro en las suyas, y contigo
comparado, se muestra menos necio.
Él es de Dios, mas no de sí enemigo;
tú de Dios y de ti, pues te maltratas,
teniendo todo el cielo por castigo.
Vestido de ademanes y bravatas,
nueva afrenta te añades a la historia
de la pasión de Cristo, que dilatas.
¿No ves que solamente la memoria
de aquella sangre en que la Virgen pura
hospedó los imperios de la gloria,
el cerco de la Cruz en sombra obscura
desmaya la viveza de su llama
y apaga de la luna la hermosura?
La noche por los cielos se derrama,
vistiendo largo luto al firmamento;
el fuego llora, el Oceano brama,
gime y suspira racional el viento,
y, a falta de afligidos corazones,
los duros montes hacen sentimiento.
Y tú, cuyos delitos y traiciones
causan este dolor, das parabienes
de su misma maldad a los sayones.
Recelo que a pedir albricias vienes
desta fiereza al pueblo endurecido,
preciado de visajes y vaivenes.
Más te valiera nunca haber nacido
que aplaudir los tormentos del Cordero,
de quien te vemos lobo, no valido.
La habilidad del diablo considero
en hacer que requiebre con la llaga,
y por bien azotado, un caballero;
y en ver que el alma entera aquél le paga,
que capirote y túnica le aprueba,
mientras viene quien más cadera haga.
Y es invención de condenarse nueva
llevar la penitencia del delito
al mismo infierno que el delito lleva.
Desaliñado llaman al contrito,
pícaro al penitente y al devoto,
y sólo tiene séquito el maldito.
Dieron crédito al ruido y terremoto
los muertos, y salieron lastimados;
y cuando el templo ve su velo roto,
el velo, en que nos muestras tus pecados
transparentes, se borda y atavía,
de la insolencia pública preciados.
Considera que llega el postrer día
en que de este cadáver, que engalanas,
con asco y miedo, la alma se desvía;
y que de las cenizas que profanas,
subes al tribunal, que no recibe
en cuenta calidad y excusas vanas.
Allí verás cómo tu sangre escribe
proceso criminal contra tu vida,
donde es fiscal Verdad, que siempre vive.
Hallarás tu conciencia prevenida
del grito a que cerraste las orejas,
cuando en tu pecho predicó escondida.
Los suspiros, las ansias y las quejas
abrirán contra ti la negra boca
por el llanto de Cristo, que festejas.
¿Con qué [razón] podrá tu frente loca
invocar los azotes del Cordero,
si de ellos grande número te toca?
A los que Cristo recibió primero,
juntos verás los que después le diste
en competencia del ministro fiero.
A su Madre Santísima añadiste
el octava dolor, y en sus entrañas
cuchillo cada abrojo tuyo hiciste.
Acusaránte abiertas las montañas,
las piedras rotas, y a tan gran porfía
atenderán las furias más extrañas.
Y presto sobre ti verás el día
de Dios, y en tu castigo el desengaño
de tan facinorosa hipocresía.
La justicia de Dios reinará un año,
y en dos casas verás tus disparates
llorar su pena o padecer su daño.
Cristiano y malo, irás a los orates;
al Santo Oficio irás, si no lo fueres,
porque si no te enmiendas, te recates.
Y, crüenta oblación de las mujeres,
vivirás sacrificio de unos ojos
que te estiman, al paso que te hieres
y te llevan el alma por despojos.
Delinquiría
de leso corazón
si no anegara con mi idolatría,
en lacrimosa ablución,
la imagen de la párvula sombría.
Retrato para quien mi llanto mana
a la una de la mañana,
reflejando en su sal, que va sin brida,
la minúscula frente desmedida...
Cejas, andamio
del alcázar del rostro , en las que ondula
mi tragedia mimosa, sin la bula
para un posible epitalamio...
La niña del retrato
se puso seria, y se veló su frente,
y endureció los dos ojos profundos,
como una migajita de otros mundos
que caída en brumoso interinato,
toda la angustia sublunar presiente.
Fiereza desvalida, hecha a mirar
el mar...
Boca en bisel, como un espejo afable
que no hable...
Medias de almo color; para que vaya
por la cernida arena de la playa...
Las deleznables manos,
que cavan pozos enanos,
son carceleras de los océanos...
Linda congoja de la frente linda,
la que inerme y tiránica se brinda
por modelo de copa y de coyunda
y de lira rotunda...
Retrato de iniciales sinfonías:
tus cinco años son cinco bujías
a cuya luz el alma llora;
por eso a ti me abro
como a la honestidad versicolora
de un diminutivo candelabro.
Los invisibles hombros, cual quimera
en que un genio marítimo retoza,
no columbran siquiera
la adoración venidera
que los ha de rozar, como se roza
el codo de una estricta compañera.
Párvula del retrato;
seriedad prematura;
linda congoja de un juego nonato
que enfrente del fotógrafo se apura;
pelo de enigma, como los edenes
enigmáticos desde donde vienes;
víspera bella que cantas
en la Octava de mi más negra hora:
hoy hice un alto por mojar tus plantas
con sangre de mis ojos, y miré
que salías del óvalo de bruma,
como punto final que se incorpora
y como duende de relojería,
a dar en los relojes de mi fe
la campanada de la dicha suma.
Niña, venusto manual:
yo te leía al borde de una estrella,
leyéndote mortífera y vital;
y absorto en el primor de la lectura
pisé el vacío...
                            Y voy en la centella
de una nihilista locura.
Si yo jamás hubiera salido de mi villa,
con una santa esposa tendría el refrigerio
de conocer el mundo por un solo hemisferio.
Tendría, entre corceles y aperos de labranza,
a Ella, como octava bienaventuranza.
Quizá tuviera dos hijos, y los tendría
sin un remordimiento ni una cobardía.
Quizá serían huérfanos, y cuidándolos yo,
el niño iría de luto, pero la niña no.
¿No me hubieras vivido, tú, que fuiste una aurora,
una granada roja de virginales gajos,
una devota de María Auxiliadora
y un misterio exquisito con los párpados bajos?
Hacia tu pie, hermosura y alimento del día,
recién nacidos, piando y piando de hambre
rodaran los pollitos, como esferas de estambre.
Quiero otra vez mis campos, mi villa y mi caballo
que en el sol y en la lluvia lanza a mitad del viaje
su relincho, penacho gozoso del paisaje.
Corazón que en fatigas de vivir vas a nado
y que estás florecido, como está la cadera
de Venus, y ceniciento cual la madera
en que grabó su puño de ánima el condenado:
tu tarde será simple, de ejemplar feligrés
absorto en el perfume de hogareños panqués
y que en la resolana se santigua a las tres.
Corazón; te reservo el mullido descanso
de la coqueta villa en que el señor mi abuelo
contaba las cosechas con su pluma de ganso.
La moza me dirá con su voz de alfeñique
marchándose al rosario, que le abrace la falda
ampulosa, al sonar el último repique.
Luego resbalaré por las frutales tapias
en recuerdo fanático de mis yertas prosapias.
Y si la villa, enfrente de la jocosa luna,
me reclama la pérdida de aquel bien que me dio,
sólo podré jurarle que con otra fortuna
el niño iría de luto, pero la niña no.
César Vallejo  Jun 2017
Guitarra
El placer de sufrir, de odiar, me tiñe
la garganta con plásticos venenos,
mas la cerda que implanta su orden mágico,
su grandeza taurina, entre la prima
y la sexta
y la octava mendaz, las sufre todas.

El placer de sufrir... ¿Quién? ¿a quién?
¿quién, las muelas? ¿a quién la sociedad,
los carburos de rabia de la encía?
¿Cómo ser
y estar, sin darle cólera al vecino?

Vales más que mi número, hombre solo,
y valen más que todo el diccionario,
con su prosa en verso,
con su verso en prosa,
tu función águila,
tu mecanismo tigre, blando prójimo.

El placer de sufrir,
de esperar esperanzas en la mesa,
el domingo con todos los idiomas,
el sábado con horas chinas, belgas,
la semana, con dos escupitajos.

El placer de esperar en zapatillas,
de esperar encogido tras de un verso,
de esperar con pujanza y mala poña;
el placer de sufrir: zurdazo de hembra
muerta con una piedra en la cintura
y muerta entre la cuerda y la guitarra,
llorando días y cantando meses.

— The End —