nang nasabi mo ang 'yong takot,
hawak ko na noon ang kumot,
'di ba kay sarap sa damdamin?
mabuti tayo ay umamin.

ikaw ang matayog na ulap,
dulo ng lingas ay nahanap,
tagapagpatahimik nitong kulog,
bagyo'y naging ambon sa aking pagtulog.

ang huling bilang ay tatlo,
papalapit na ang tagpo,
roon hihinto ang paggalaw,
hahayaang puso'y magsayaw.

mga matang lumilipon,
na wari’y bagyo’t alon,
sa sulyap ako’y lumipas,
nalunod yakap ang lunas.

mga uwak sa posteng nagkubli sa dilim,
bitbit ay bato kung makatingin matalim,
mga pula na mata'y nahalina't,
pag-alis leeg sukbit ay karit.

mga nasugat na balat sa paggupit ng kuko,
pinupuwing ng luha ang mga mata sa bungo,
kailan kaya hihinto ang mga diwatang nangisi?
kailan matutulog nang managinip ay 'di gising?

kung umidlip 'man ang mga kataga,
subuka't pakinggan ang katahimikan;
nang mangagpahinga sa kabaliwan;
pintig ng puso'y tanging kapayapaan.

minsan may nag-aabang,
nahagip ng alimpuyo sa parang,
nadatnan sa puyo'y isang puwang,
o, pagkakataon! dumating ay ang kulang.