I honestly don't know what to write

I just fill this with empty words
With no sense of direction at all

Is this the feeling of being stagnant
Or just the fact that losing someone
Means losing the the reason of writing

To make her immortal
In the world of literature

I was a bird
پرنده ای بودم
In the sky
From your eyes...
...در آسمانی از چَشمانِ تو
When you didn't see me flying
در آن هنگام
که پروازم را حس نمی کردی

Why are your eyes so beautiful?!
چرا چَشمانِ تو آنقدر زیباست!؟
That I released the lock of hair
To your wide blue sky...
که من موهایم را
...در آسمانِ پهنِ آبیِ تو رها کردم

Knitting your muffler
As childhood...
Your black dress smells of me
I can't see the white jasmine flower without you...
"You are a jasmine flower yourself"
"My jasmine flower..."
Oh, my sweet little friend !
Play with me
In the glimpse of childhood memory
Wanting your shoes
Crying to the sun...
Cut my black hair
Turning to a balloon for you
Reaching to the city of you...

شال گردنت را می بافم
...مثل بچگی
پیراهن سیاهت بوی مرا می دهد
نمی توانم گُلِ یاسِ سفید را بی تو ببینم
"تو خودت گُلِ یاسی"
..."تو گُلِ یاسِ منی"
!دوستِ کوچک و شیرینِ من
به یاد بچگی
با من بازی کن
کفش های تو را می خواهم
تا آفتاب گریه کنم
موهای سیاهم را بِبُر
بادبادکی برای تو می شوم
...به شهر تو می رسم