Soms schouw ik toe,
soms Jones ik Indiana.
Soms praat ik tegen stoelen
of vecht ik tegen tranen.
Als ik weet wat ze bedoelen
en het goed,
laat ik het vechten los
en staak en hecht ik mos
aan stammen tot ik door het bos
de bomen weer kan zien.
En dan mag ik wel gewoon wat huilen,
als dat zo voelt, misschien.
Wisselvallig
