Iemand reikt me een hand
Als ik verstar
verdwijnt de hand opnieuw in de schaduw
Twijfelend blijf ik staan
Ik tast in het duister ..
Niets

Net als ik me omdraai
verschijnt de hand opnieuw
Deze keer neem ik ze zonder aarzelen in de mijne
En als de schaduw wegtrekt
kijk ik recht in twee hemelsblauwe ogen
en wil ik nooit meer loslaten

zwemmend in een zwart meer
de stilte houdt van me
de wereld houdt me
in zijn greep
een pijn
niemand zal begrijpen
accepteer maar
meisje
zoekt vervanging
vindt vervanging
van leegte
waar ik wil drijven
op het zwarte meer
mijn rug slechts een trap
voor zij die er in zijn gevallen
maar laat mij zinken
laat me maar
in deze koude nacht
vol onbegrip, steken van leven
wachtend op een ladder naar de maan
mijn hand reikt uit