kærtegnet af natten; stjernestøvet drysset over huden
eller sirligt tegnet på overfladen - prik, prik, prik
kroppen og sjælen som to separate enheder; kontakt (konstant?)
en person som en solnedgang; varm, afsluttende, smuk, enestående
berørt af en galakse, hemmeligheder i legemets folder
eksistensen som et spørgsmål, uden facit
kroppen som en myte, sindet som et spejl
at stå alene; at være enestående

Du er udefinerbar
Du giver kun mening, når jeg placerer dig
Et sted mellem mine sansers sammenfald
Gennem kropslig perception

Du er den nerve, der danser på min læbe
En prik på grænselandets ukendte terræn
Hvor ellers kun sorg og glæde bugter sig
Mellem to mundvige

Du er den hvide bue ved roden af min negl
En betydningsnuance lige under overfladen
Så fængende for min opmærksomhed
Indtil du forsvinder

Du er følelsen lige inden mine nys
Et fremmedartet forventningsfænomen
Skønt forårsaget af ubekendt irritament
Så uforligneligt uforløst

Du er varmen fra solstrålen mod min hud
Der omfavner mig og kysser min kind
Et momentant strejf af glæde og lykke
Som stryger flygtigt forbi

får du kolde fødder? sikke et varmt hjerte

   indvendig blæst, hul

             rusker bladende af træerne,
                 efterladt på gaderne

          tomme, snørklede blodårer leder til et støvet midtpunkt; centrum
     forladt, drænet for mennesker, for energi
                  overgangen til vinter, livsløst, koldt, nøgne træer

          cementen med mærker fra alle fodgængere; alle dem, du omgås
  sætter præg på dig

          som en krakeleret glasrude, der kun
               mangler ét prik
      for at brase sammen
               så alle omkring vinduet kan skære sig på fragmenterne, mindes
dit sammenbrud
      din modtagelighed
skrøbelig

årstiden reflekterer dit kollaps
     min næsetip fryser og jeg mindes din konstant kolde tilstand

          at gå gennem en kold og ensom gade
             november kommer, dernæst de koldeste måneder

     må hellere skaffe en vinterjakke
og håbe på forår

Het strijden is gestopt, verschoven,
net als de vele huizen, ondersteboven.
We reizen weer, soms zonder prik
en anderen krijgen stuk op lik.

Zolang ik maar dit en dat en grote jan
en het later online posten kan.
Zolang de zon voor mij maar schijnt,
maakt het mij niet uit van wie een thuis verdwijnt.

Er zijn toch geen gevolgen, ze kunnen mij
niks laten moeten. Het enige dat ikke ken,
is de grond onder mijn eigen voeten.

I prefer the you
The sweat of your face,
You the finest of God's molds
The best of sand he used
Best of fraction in height
Bit of high and bit lowest
Best of structure wide and composed
No extras needed to define you
The voice weaved of tonned sounds
The ***** in thy sockets - thy eyes so calm
Never to wish to see of their tears.

The wrap up of lips - a ready burger for feast
I wish i would define you, your smile speaks to my silence
No rather i would calculate the reason you are pretty as a rose.
I would then wish to pick the rose but thy thorns would prik my humble walks to thee
I am walking farewell to your shadow
Calling for the luck of the wind to blow you by side.

Heaven Has No Room For A Heathen
Chaotic embolism eyes
Surmise gray soot saturated skies
Tapping toes; itchy holes
Minutes dwindling proofing infinity

Grueling gastric grumble
Cringing clamy canvas
Death without a salesmen

Visceral view point; pale vacancet vogue
Familiar visage vague
Exiting velvet underground

Hoodless executioner; happy harbinger
Hyperglycemia's candy courier

Fidgeting digits
Crackle crinkling plastic shroud
Drawing desperately; whistfull twist
Pinched crimped; lonely confections
Toothy chatters clamour for their just deserts

Hungry Hanzel, ginger bread grotto
Gentrification exemption; horrid horde haven
Sensation slave station; indentured intravenous interjection
Wicked witch black tar water
Gradual plunger rise
Magma solidification; red algee bloom
Expelling crucifix prik
Shuttering sclear
Purple lips muttering

Securing salvation

De stekeltjes zijn gaan staan
op vele ruggen, muggen
zijn aan het spel de prik
begonnen en ik
moet mezelf actief verweren
tegen onweren
als dan na
vulkanen barsten
en rommelige tanden knarsten.

Iedereen zijn mening
maar ik heb toch gelijk
en als ik harder roep en schreeuw
krijgt jouw uitleg geen bereik,
heb ik de opinie van de eeuw.

WE GET IT!
I get it...
You insufferable prik!
You HATE all of it!

You hate your job...
(and somehow...
that is my fault.)
You hate me...
You hate my family...

But it is Christmas.
Let us inferior
Optimistic fools
Have some joy for the day
And for God's sake
Get your glee ******* frenzy
Out of this place
And take your bitter taste with it.

I shall open my door
to you
Any other day.

Hoge tafels vingen wind,
droge vlagen, 'n zingend kind,
durven vragen
wat ik van die dingen vind.

Het raakt me,
als een vuurpijl
op een bosuil.

Elk dag alles achter laten,
is ook vertrouwen dat er
morgen nog wat is.

Achter laten is dan oké.
De pijn komt pas van weten
wat er nooit opnieuw zal zijn.

Ik slaap met een knuffel
en zij met handgranaten,
klaar om voor het vaderland
De levende wereld te verlaten.

Ik ben slechts een mug
op de hogerstaande rug,
de lang voor mij gebouwde brug
en haal vast nooit diezelfde waarde terug.

Maar dat is oké, het leven,
want ik draag ook mijn steentje bij.
En elke kleine prik die ik kan geven
maakt mijn parasietenzieltje blij.