Ikaw at ako, tayo
Magkahawak kamay na naglalakbay
Sa mahiwaga at walang kasiguraduhan na mundo
Magiliw na nakatingin sa taas, upang mga tala ay magsilbing gabay

Magkasabay nating nilakbay ang gabi
Di alintana ang mga nakikita sa paligid
Walang pakielam sa mga sabi sabi
Walang makakapigil sa mga pusong umiibig

Ngunit habang nagalalakbay
Unti unting bumibitaw ang 'yong kamay
Unti unting lumuluwag ang 'yong hawak
Unti unti, habang ako'y nabibiyak

Ikaw at ako ay pinaglaruan ng tadhana
Tayo na niloko at pinaikot ng mga tala
Tayo na pinaniwala ng kalawakan
Tayo na na umasa sa walang hanggan

Ang mga pangakong walang hanggan
Lahat sila'y naging kasinungalingan
Ang dating naglalakbay na "tayo"
Ay nawala, naging mag isa, naiwan nalang ang "ako"

Ang tuyo na lupa sa kapatagan ay naghihikahos
Kahit diligan ito ay hindi mangabubusog
Sa tigang na kaanyuan

Puso'y parang pipi
Patulak ang mga lumalabas na salita
Silakbo ng pag-ibig ay huwag pigilin
Datapwa't bulagin ang mga mata
Si Dessa ay di na makita

Ibinuhat ang korona
Sa hari kung saan nakatungtong
At ang hiling habang buhay na magkapiling
Di palalampasin ang sandaling magkasama

Kahangalan ang sabi ng pari
Halikan ang paa di ang labi
Laging nabibiyak ang kasunduan
Pinermahang papel isampal at ihati
Ang hinihinging kapalaran sa isang panig ibig

Ang dating pakiramdam ay laging bumabalik
Sana'y tanggapin ang handog na na nanggaling sa kaibuturan ng pagsinta
Ngunit hindi maalis ang ligalig

Daling sabihin ang salitang "depress ako"
Ngunit ang totoo ay hindi biro ito
Uulitin ko ito'y hindi biro talaga
'Pag malungkot mag-isa, ating damayan sila

Para bang puso'y naiiyak at utak ay nabibiyak
Sa kalungkutang nadarama ay hindi tiyak
Kung makakayanan at matatakasan ba
Pagkat nilason nang Kalungkutan Ang isipan na

'Nung nakaranas ako ng depression
Parang gusto ko nang tapusin iyong aking misyon
Dahil ako'y hinang-hina at ako'y walang wala
Puro lungkot walang saya ang aking nadarama

Dito sa mundong ibabaw, Bakit ba ganon?
Iba ang sumasagi sa isip, naiisip kong solusyon
Ang mawala nalang ngunit may pumipigil
Sa'king isipan na 'wag **** gawin at iyong itigil

Makakayanan mo kung kalooban ay titibayan mo
Matatakasan mo kung ito'y lalabanan mo
Dahil 'di lang ako at Ikaw ang nakakaranas ng depress
Pero nandyan ang panginoon para muli tayong i-bless

Mula sa kwartong madilim na puno ng Kalungkutan
Patungo sa lugar na may pag-asa at kaligayahan
Upang matakasan na ang kalungkutan nabuo
At 'di na muli pang sa isip ay mabubuo