Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
RL Canoy May 2020
Sa bawat paglipad ng diwang mapanglaw,
handang mararating ang di masasaklaw,
wari'y walang pagal yaring paglalakbay,
kahit saang sulok ng sansinukuban.

At saang dako man akong magmamasid,
ikaw bukod tanging nakita ng isip,
kung masilayan man ang loob niring dibdib,
laging larawan mo ang ninitang wangis.

At sa pagkahiga't hanggang sa maidlip,
ikaw yaring dalaw sa hapo kung isip
at ang laging huling mutawi ng bibig;
"Makapiling nawa, kahit panaginip".

At sa pamimitak ng bukang liwayway,
tanging hinihiling na masisilayan,
ang iyong pagngiti kahit sulyap lamang
at di ipagkait ang sigla sa araw.

©Raffy Love Canoy |April 2020|
Yhinyhin Tan Jan 18
Totoo nga ang sinasabi nila.

Na kapag umiibig, ang mga mata ay hindi nakakakita.

Dahil puso, puso ang siyang nagmamagaling at namamahala.

Na kahit ilang beses ka na niyang pinaluha, ang huling mutawi pa rin ay ang patawarin siya.

Isip tuloy nagsisimula nang kumontra, "Hanggang kailan?" aniya.

Ngunit ang malambuting puso, ang oras at wakas ay wala sa bokabolaryo niya.

"Digmaang malamig" ni Yhin
1182024854am
Cold ward

— The End —