Ang kape ay buhay
ipinantawid-gutom
kasabay, kaunabay
ng unang subo ng kanin,
sa murà kong isipan -
nilililok ng maalagang haplos
ng katam ng mga pangaral
at talim ng pait ng nakadaupang
mga dospordos ng karanasan,
bawat lagok ay nagbigay
ng iba ibang kulay,
ng alay
Alak ng paglimot ay tinagay
ng kapitbahay
na maingay
sigaw ng inipong luha’y
kakambal,
ngunit ang kape
-
sa Pilipino'y sawsawan
ng tinapay na inaasam:
paimpit ang napilayang pag-usal
sa binging patron ng pandesal
taimtim ang piping dasal
:
“bigyan mo po kami
ng aming kanin
miski walang ulam
basta may kape
,
pero mas maigi na rin po
pag may bulanglang”
"salamat po sa kape
ngay'ong kami'y buhay
at sa burol
kung kami'y mamatay
na kalul'wa'y pasal,
tirik ang namumuting mata
Inaykupu Nanay!!!"
Part of my childhood memories in my old barrio (village) in Marauoy, Lipa City, Batangas, Philippines
