Nakita ko si Duterte
Nakita ko ang presidente
Nang bawian niya ng buhay ang isang residente
Siya ba ang nagbigay ng buhay na kahit walang laman
Pinipilit isalba ang hamak na katawan?
Pinipilit iukol lahat ng kagustuhan
Ang mamang iyon ay nais lamang ang kanyang tahanan
Nang bombahin ng trak ang barikada
Kinalabit ng pangulo
Makamandag na sandata’t lumabas ang punglo
Nasaksihan ng musmos ang pagsabog ng bungo

Nakita ko ang presidente
Sa pila PNR
Kung paanong tinusok niya ang bag na aking dala
At kung paanong ngumiti siya nang ako’y makaraan
At nang minsang ang tren, ako’y iwan
Sinamahan akong simpatyahan
Nang isang huli nalang ako na ay liban

Nakita ko ang presidente
Nang minsan akong pumunta sa palengke
Isang sanggol ang kanyang hinehele
Habang binibilang sukli ko sa bente
Nagkataong kulang pa ng siete
Itinulak niya ang isang bata
Binastos ang isang matanda
At isang babaeng di tinulungan sa dalahin
Binuska ang linya ng kanyang ipin

Nakita ko ang presidente
Nang bigyan niya ng tinapay ang isang pulubi
Nang hindi niya itinapon ang basura sa tabi-tabi
At sa kapwa matuwid siyang nagsilbi

Nakita ko ang presidente
Sa mata ng isang bata
Nagsisismulang isipin ang tama o mali
Kung sinong dapat idolohin
O kung dapat bang maging padalos-dalos at matulin

Tunay na siya ang salamin ng sambayanan
Ang piniling maging repleksyon ng paniniwala nati’t kakayahan

Nangarap lang naman ng isang pag-ibig
Na kayang magtagal sa aking mga bisig
Ngunit bakit ganoon kadaya ang tadhana?
Parati na lamang naiiwan at namamaalam.

Wagas na pagmamahal ay kayang ialay
Ngunit kahit nilalako na ang pag-ibig
Walang sinuman ang tumatanggap
Walang sinuman ang kayang tumagal

Hanggang dito na lang ba talaga tayo?
Wala na bang pwede pang iareglo?
Pinagdasal na umabot sana sa simbahan
Ngunit mukhang ako lang talaga ang umasa

Ang pinakamasakit sa lahat ng 'to?
Yung naiwan kang nag-iisip na baka
Pwede pang isalba kung anong meron
Pero hindi ka pinayagang gumawa ng hakbang

Kaya 'eto't nagmumukmok sa isang tabi
Iniisip kung ano bang nagawang mali
Kasi ang mga rasong "hindi ikaw, ako"
Ay mas masakit pa sa "may iba ako"

Mas maiintindihan ko pa kung ang pag-ibig
Na kay tagal kong pinaghirapan ay bigla na lang maglaho
Kaysa sa mga rasong malabo namang basahin
At ang mga mala-bugtong na sagot sa aking mga tanong

Namamaalam muli sa pag-ibig na hindi nagtagal
Na kahit anong pilit ang aking gawin, walang nararating
Walang kapangyarihang baguhin ang kasalukuyan
Ang mga pinanghawakan dumudulas sa aking mga kamay.

Hanggang sa mawala sa puso
Isisigaw ang pagmamahal sa'yo
Sambit ng mga labi ang ngalan mo
Hanggang ang pag-ibig ay maglaho.