Para lang sa tabi,
Manong, ako'y may nakalimutan,
Pakitabi na lang sa tindahan ni aleng bebang.

Araw araw ikaw'y lagi sinusulyapan.
Sa likod mo ako'y lagi nagaabang.
Isang lingon mo lang araw ko'y nagkakakulay.

Isa kang bituin sa kalawakang walang ningning.
Komersyal sa tV na puro drama ang naririnig.
Hangin malamig sa tag-araw na sobrang init.

kaya para lang sa tabi,
Manong, ako'y may nakalimutan.
Pakitabi na lang sa tindhan ni aleng bebang.

"Iha, ano bang nakalimutan mo?" tanung ni Manong
"Puso ko po 'nong!" sagot ko.

Ako'y bumaba sa jeepney,
Tumakbo at ikaw ay hinanap,
Nakita ka ako'y bigla sumaya.

"Hoy, ikaw ibalik mo ang kinuha mo?" sabi ko.
Ngtaka at napakamot ka sa iyo ulo.
"Miss, nagkakamali ka ata." sagot mo habang ngumingiti sa akin.
"Paano ako magkakamali sa tao kumuha ng puso ko".

Ikaw'y ngumiti at ako'y nsilaw.
Doon ngsimula ang istorya natin dalawa,
na noon'y pinangarap-ngarap ko lamang.

I.
Sa mura kong edad ulila na ako,
Pumanaw ang aking ina sa pagkakaluwal ko.
Ang aking ama ay nakakulong,
Pagkat sa droga s'ya ay nalulong.

II.
Sa mura kong edad sinubok na ako ng buhay,
Naranasan ko nang matulog sa lansangan,
Habang walang kumot na nakadagan saking katawan.
Tanging liwanag lang ng buwan ang nariyan upang ako'y gabayan.

III.
Sa mura kong edad natuto na akong mang-umit.
Nilalaslas ko ang bag ng aleng sa braso ay nakasabit.
Sabay tatakbo ng mabilis para makatakas,
Sa mga parak na nais akong mabitbit.

IV.
Sa murang kong edad yosi na ang aking hinihithit,
Umaaktong action star at sa pagitan pa ng daliri nakaipit.
Ito nalang ang aking nagsisilbing pagkain,
Dahil kagabi pa ako di nanginginain.

V.
Sa mura kong edad kinamuhuian ko na ang mundo,
At ang lagi kong tanong: "Bakit ganito ang sinapit ko?!"
Nanliliit na ang tingin ko sa sarili ko,
At tila wala na atang patutunguhan ang buhay kong ito.

VI.
Sa mura kong edad naligaw na ang landas ko,
At may inggit ako sa taong nagbabasa nito.
At kung sasabihin n'yong malas kayo sa buhay niyo,
Ano pa kaya ang mundong sinapit ko?