Ilang buwang pumatak ang pawis at luha Nagsunog ng kilay sa madaling umaga Kumuha ng mga pagsusulit Susi sa pagkamit ng mga pangarap
Sa tagal ng paghintay Lumabas ang mga resulta May natuwa sa tagumpay At ibang binati ng lumbay
Hindi ko man alam ang eksaktong nararamdaman Tiyak na hindi ito ang katapusan Hindi ito hatol sa iyong kinabukasan Malayo pa tayo sa dulo
Patuloy pa rin ang buhay Iikot pa rin ang mundo Na grabe kung ito'y mapaglaro Ang tanging permanente ay pagbabago
Sa iyong paglakbay Hindi maipapangakong Makararating sa destinasyon nang walang galos Ngunit hihilom din ang ano mang sugat
Hindi rin garantisadong laging may ilaw sa daan Sa kalyeng lalakaran Baka kailanganing mangapa ka sa dilim Sa pag-abot ng mga tala
Alin mang landas ang piliing tahakin, pinangarap mo man o hindi Naniniwala akong mahahanap din ng iyong mga paa Ang landas patungo sa iyong destinasyon Kung saan ika'y liligaya
Kung maligaw ka man ay 'wag mangamba Mahahanap mo rin ang tamang direksyon Mag-ingat ka sa iyong paglakbay, kaibigan Padayon!
I wrote this a few weeks ago, on the night that UP (University of the Philippines) entrance exam results were released. On that night, plenty of dreams came true, but a lot of dreams were also crushed with disappointment. Regardless of where we study in college, I hope that we, students, keep moving forward. We are not defined by the university we are enrolled in, but what we learn and use in order to give back and serve our nation.