palagi na lamang huli sa balita
kaya kapag may nalaman
ay wala na akong magawa
kung hindi tanggapin na lamang
ang katotohanang sinisiyasat

palagi na lang akong huli sa kahit anong larangan
laging nauunahan at pinapangunahan
kailan kaya matatauhan

kailan kaya ako uunahin?

ang makasama ka
hanggang sa paglubog ng araw.

ang makasama ka
hanggang ang mga mata’y kasing liwanag na ng mga bituin.

ang makasama ka
hanggang ang mga katanungan ay maging kasiguraduhan.

You are my water,
overwhelmingly enough to drown me,
gently enough to cleanse me,
genuinely enough to save me,
You are enough.

siguro, pinagtagpo tayo para lamang bigyan ng buhay ang buhay.

kahit saglit, kahit may naghihintay na kapalit—

sa saya, sa lungkot, at sa piling mo.

i do not know anything about life,
i thought i knew everything about life,
not until i met you,
now i cannot stop writing a book;
our very own book,
about everything, about us,
about you— the love of my life

if the universe would grant me one thing…
i wish you loved me again
like before,
like the first time i offered you sunflowers,
when your eyes locked onto mine,
when you loved me // the most.

when i met you,
there were no questions

when you left me,
there were no answers

i am beginning to forget you and forgetting something you loved with all your life is such a terrifying idea.

parang sigarilyo.
upos na.
ubos na.

mas pinili ko na lisanin ka kaysa manatili

dahil sinta, pinagkait mo sa’kin ang pagkakataong mahalin tayong dalawa ng sabay.