Αφού δεν στάθηκα ικανός να κάνω λογικούς τους ανθρώπους
προτίμησα να  ζήσω ευτυχής μακριά τους
Βολταίρος








η σκιά μου, με ακολουθεί

στις φτερούγες μου επάνω



η θάλασσα από μακριά,

στέλνει την ευωδιά της



ένα καράβι, στο χρώμα της ώχρας

αργοπλέει με  ησυχία



ο χρόνος ο άχρονος με επισκέπτεται

τελευταία



μοιάζει

με κάτι, που οι άνθρωποι

το αποκαλούν ευτυχία



προσευχές και αμαρτήματα,

προπορεύονται της αγάπης



σαν να  στερεύουν οι έννοιες

αλλά,  όχι.







Μαρία Πανούτσου
Ποιήματα  αδημοσίευτα 2016-2025

I have something silly to say
and I am saying it anyway,
I want to tell Tiramisu
"Tiramisu, I love you."

And you may scoff at what I said,
and may not believe what you just read,
but I must confess my words are true
as my love for Tiramisu.

there‘s a room in my head
where I put all the things
I can‘t say to anyone.

it’s cluttered.
broken chairs,
half-drunk bottles,
notes scrawled on napkins
with words
I was too afraid to mean.

people tell you
to let it go,
but what they don’t tell you is -
the heaviest stuff
floats right back.