Sessizlik kovulur; bir yıldırım duyar yağmur,
Cennetten ince inciler gibi akar yağmur.

Aleme mal ile mülk sormadan ikram eder,
Birden gelir, birden verir, birden kaçar yağmur.

Beni terk ederse güneş ya terk ederse ay,
Hüzünlü yalnızlıkta beni kucaklar yağmur.

Semaların ahları sessiz sessiz duyarım,
Hüzün, bereket dünya içine katar yağmur.

Görmez açık elin renkleri ya işleri,
Güle kör, dikene kör; zira kör ağlar yağmur.

Efendi dervişe, namusuz katile verir,
Bilmez bir dindar ya bilmez bir günahkar yağmur.

Allahın Rahmeti sır gibi duyulmaz bazen,
Sessiz şakır şakır, ıslak ıslak akar yağmur.

El açık Rahmet Deryası semada bulunur,
Mis Gül Efendisi gibi Rahmet saçar yağmur.

Beden sükun içinde yatar yeşil türbede,
Amma güzel diliniz konuşur mesnevide.

Ey hazreti Mevlana Celaleddin-i Rumi,
Hazreti Şems güneştir size, siz aydır Şemse.

O pak mesnevi içinde neler buldum, neler,
Süzünüz bir deryadır, her şey vardır içinde.

Her kese açıktır bu derya, fakir ya zengin,
Ders, güzellik ile hikmet katarsınız şiire.

Allah'u Teala çok razı olsun sizinle,
Mahvî'nin süsü bu, helal olsun bu kaside.

Ey Devlet-i Aliye Osman'ın şairleri!
Sultanlar geldi gitti, ama sözünüz kaldı.

Ne hoş, ne şirin inceler döktünüz aleme,
Ne uzun ne uzak seneler geçmiş yazalı.

Gözüm bir divan görür, canım bir derya görür,
Gözüm baktı, okudu, canım sadece daldı.