Saksi ako
Sa wagas na pagsuyo
At sa tuwing pagdating mo sinta
Panglaw sa puso’y dagling naglalaho

Wala man katiyakan,
Muling pagsasama
Natutuhan ko nang mahalin
Ang pangamba.
🤍

Iniiyakan.🤍
          Dahil Ikaw yung tipong
       Pinaninindigan,
       Pinapangarap
       Pinaglalaban,
       Hindi
       Sinasantabi,
       Minamadali,
      Binabalewala,
        Pinalalaya.

Alam kong gumagabi na
Pero heto tayo at gising pa
Nilalabanan ng antuking mga mata
Ang pagtawag ng diwang “tulog na”

Ramdam ko rin sa bawat paghikab mo
Ang unan at kamang nakatutukso
Hinihila ang iyong pagkatao
Tila ba sinasabing “halika rito”

Ngunit nananatili tayong mulat
Pagka’t tulad mo ang gabi ang kaban ng aking mga pangarap
Doo’y nakatitik ang aking mga ligaya na inuulit-ulit kong muling danasin sa pangarap
Doo’y lagi kong iniingatan na huwag uling mabuklat
Ang dahon ng aking kalungkutan

Kaya ating isinasantabi
Ang antuking matang nagdadalamhati
Pagka’t sa kadiliman ng gabi
Gising ang pusong naglilimi

May mga gabing ihehele ka ng lumbay. Magpahele ka.
Makinig ka sa uyayi nito.
Wag **** iiwasan.
Magpalambing ka, yapusin mo, at damhin mo. Yakapin mo nang mahigpit hanggang sa kumalas.
Dahil minsan, 'yon ang paraan para pakawalan.

Huling limang minuto
Ang hirap, kakayanin ba ‘to?
Hindi tayo puwede
Hindi na. Tayo puwede

Pilit nating aayusin
Pagka’t naiintindihan natin
Siguro nga kung perfect ang timing
Baka, puwede na yung ATING something

Pero, sa ngayon hindi natin alam
Kung paano itama
Kaya nga tama na muna
Dahil wala naman tayong magawa

Isa, dalawa, tatlo
Huling pintig ng limang minuto
Hingang malalim
Ngunit, huwag mangamba
Dahil ang pakakawalan lang ay ang hininga

Pagka’t, Mananatili
Na
Mahal  kita