Isang araw sa hinaharap
Darating ang matagal mo nang hinahanap
At sa wakas—
mananatili siya;

Mananatili siya—
Sa wakas.

Mulat ako nang pumikit ka,
Upang damhin kung mayroon pa

Pumikit ako nang magmulat ka,
Dahil alam ko na
sa ating haraya,
Ako nalang ang masaya

Konti nalang bibigay na
Kaya kailangang lumayo na
Pagka’t hindi nais maging pangalawa
Sa puso **** pagmamay-ari na ng iba

Sa pagpaparamdam **** ako’y mahalaga
Nabigyan ko ng maling pagpapakahulugan pala
Inaamin ko, ako ang may sala
Pagka’t ako ay umaasa sa wala

Ako ay didistansiya na
Dahil ayokong maramdaman niya
Ang aking naramdaman sa nauna
Na iwan at pagtaksilan dahil may iba na

Hindi na muna magbabasa
Ng mga librong hilig nating binabasa
Pagka’t ang mga dahon ay nagpapaalala
Na minsan ang hilig nati’y iisa

Pipikit nadin muna tuwing titingala
Upang hindi masaksihan ang mga tala
Pagka’t ang buwan din ay iyong paborito
Dahil sabi mo napakakalma ka ng mga ito

Lahat ng ito’y aking gagawin
Hindi para sa iyo kundi para sa akin
Dahil karapat-dapat akong mahalin
Ng taong buong-buo ay akin.

Dalaga na si kuya,
Kaya hindi ko na siya ginagaya
Sabi kasi ni papa
Kasalanan daw ito at masama

Dalaga na si kuya
Gamit niya ang palda ni mama
Kasama si ate rumarampa
Sa mga mapanghusgang mata

Dalaga na si kuya
Sa pagupitan siya’y makikita
Ibang tao kaniyang pinapaganda
Upang may maiuwing pera

Dalaga na si kuya
Ngunit, nagkakamali si papa
Pagka’t si kuya ang pumupuna
Ng mga pagkukulang niya

Sinisid ang karagatan ng pangamba
Upang matagpuan ka

Hinarang ang mga bagyo ng takot
Upang mahagkan ka

Kinalaban ang oras at panahon
Upang makapiling ka

Isinantabi ang mas mahalaga
Upang maramdaman mo ang pagpapahalaga

Ngunit, natalo ako ng tadhana
Sa katauhan niya.

At doon ko napagtanto
Na bakit kailangang matalo
Kung sa pakikipaglaban
Ang lahat ay ibinigay mo?