From below looking at the bridge.
the bridge of yesterday is reached.

Hanging over the Ulu Pandan water flows.
Sky-blue and streaked with high clouds.
Calmly and peacefully the bridge shows.

Nothing is perpetual.
This place is my childhood soul.
That moment of childhood cheers.
Come and go like fear,
and sadness like tear.

Note what progress has thrown.
Note what current has hold.
Note what the future will unfold.

The "Upstream (Ulu)
wild screwpine trees" (Pandan)
of yesterday is long lost.

Only the green of the banks
Remind us of its glorious past.

Oh Papa Francisco, Supremo ng Simbahan
Ang iya pagtambong daw ano ka bulahan
Siya naghatag kalipay sa aton duog
Matapos ang makakulugmat nga bagyo kg linog
Gani sa una nga adlaw sg iya pagbisita
Bisan gab-i don madamo guihapon nakita
Nga mga Pilipino nga nagdulog sa iya alagyan
Agud siya sugaton kg amligan
Sa ikaduha nga adlaw sg iya pag-abot
Iya gin-akigan mga pulitiko nga kurakot
Iya ginpahanumdom ang pagtatap sa mga karnero
Iya ginlaygayan ang mga pamilya nga Pilipino
Sa ikatatlo nga adlaw niya sa pungsod
Iya ginpahagan-hagan ang mga nagakalisod
Iya ginbendisyunan mga biktima sg kalamidad
Iya ginhatagan puloy-an mga imol sa komunidad
Sa ikaapat nga adlaw niya diri sa aton nasyon
Iya ginpakigkita mga lideres sg iban nga relihiyon
Iya gin-ulu-ulo mga kabataaan nga nagpa-utwas
Iya ginpangamuyuan ang bilog nga Pilipinas
Gani sa ulihi nga adlaw sg iya pagkari
Madamo sa guihapon nagbantay sa iya diri
Sin-o bala ang magakalipat sa isa ka Santo Papa
Nga bisan may bagyo sa guihapon nagbisita
Bisan iban nga relihiyon sa iya nagsaludo
Kay iya ginpamatud-an nga siya para sa tawo
Matuod guid nga kay Hesukristo siya tiglawas
Salamat Papa Francisco sa kabalaka sa Pilipinas!

-01/21/2015
(Dumarao)
*Pope Francis Fever Collection

Pertama kalinya kugenggam tanganmu
Satu kembang api dipantik dari ulu hatiku
Seribu lainnya menyusul saat jemari kita saling bertaut
Menghiasi langit malam dengan pendar menggoda
Hitam pekat dibasuh percik api warna-warni
Kusaksikan dengan jelas saat kutatap wajahmu lekat-lekat

Kala itu tak satupun kata berhasil kita ucapkan
Namum dalam hati, tiap detik kulayangkan ribuan doa
dan segala mantra :
"Tuhan sang empunya dunia ini, hendaklah hentikan waktu sejenak untuk hambamu ini. Atau panjangkanlah malam sebelum mentari terbit nanti. Terima kasih Engkau turunkan bidadari, tepat disebelah hambamu ini".

Rambutmu bagaikan ombak musim panas
Bergulung-gulung indah harum manis bergairah
Namun dadaku layaknya laut dikala badai
Gemuruh layaknya seribu ksatria berkuda
Inginku berteriak sekencang-kencangnya
Gemanya terdengar sampai kampung Ayah-Ibuku

Jikalau nun jauh di belahan dunia sana
Seseorang berhasil menginjakkan kakinya di bulan
Inginku umumkan pada dunia
Malam itu akulah manusia pertama yang berhasil menggenggam bulan
Akulah pungguk yang melawan seluruh hukum gravitasi
Akulah pungguk yang tak lagi merindukan bulan

Kalau saja bisa, saat itu juga
Ingin kutuliskan berlembar-lembar puisi cinta
Ingin kupetik gitar dan bersenandung mesra
Karena bisikan lembutmu melantunkan hasrat hidup
Tatapan sayumu membiaskan mimpi-mimpiku
Senyuman indahmu melukiskan harapan-harapanku
Mimpi dan harapan seorang lelaki biasa
Menghabiskan hidup dengannya, tuan putriku ratuku, malaikatku, wanitaku yang istimewa

Ada banjir di suatu petang,
banjir yang paling kutakuti.
Banjir air sudah biasa,
banjir yang ini luar biasa.
Kenangan di mana-mana.  ​
Banjir basah di mata,
banjir pilu di hati,
banjir rindu di ulu.