Sa unan ng gabi, lihim kong ibinulong,
Ang sigaw ng damdaming ayaw magpatulong.
Sa bawat pag-idlip, luha’y tinatago,
Itutulog ko na lang, ‘wag mo nang tanongin kung ano.
May agos ng init sa malamig na hininga,
Na pilit tinatakpan ng katahimikan nga.
Pikit ko’y panangga sa tanong ng mundo,
Kung bakit sa panaginip lang ako totoo.
Ang lungkot ay lihim, sa ngiti itinahi,
Habang puso’y bitin sa ‘di mo masabi.
At kung bukas, gisingin man ako ng araw,
Baka tulog pa rin itong pusong sawang mangarap ng ikaw.
