wasze ulice, nasze... kamienice...
    
boasting Jews of Poland...

Kraków "snow"
  (ashes from Auschwitz
falling on the old capital,
of human remains...
they called it:
     szaryśnieg -
                 grauschnee)...

the marching hybrid
song
         ich bin zu schuld...
   ich bin deutsche nicht
deutsche: ich bin
alles: europäisch...
  die letztemann!                

feminism according
to Leni Riefenstahl...
no women among
the Nazis?
my my... how sexist!
eine makellosfrau!
            eine schnellblond!

oh my! my!

mein mutter
still confuses

  joseph goebbels with
hermann göring -

did you know...
****** was a commoner,
but heinrich himmler
was of the noble sort?
yeah... why expect
a nobleman to exhort such
banality to re-compensate
                          the guillotine?

two decent Nazis though:
Rudolph Heß...
und...
       Erwin Rommel...

   die zwei!

  beside the two?
             curators of evil,
these h'amricans...
with their puritanical excuses...
always the army of excuses...
the Americans constitute
an army of excuses...
never an "ideology"...
but always the "excuse"...
purposive in being adamant
on the metaphor of good,
never the metaphor of evil...

      always the crux-built
fracture of foundation...

die dritte...

                  Karl Dönitz...

hamburger army...
sure... love you...
              Chinese Levi -
Bangladeshi shirts...
Kenyan hamburgers...
and you wonder why
there is an economic displacement?
my people were happier
under a Communist regime...
with an iron-works factory...
simply because...
McDonald's didn't provide
jobs for a hundred people,
but because the iron
factory provided work for
1000 people...

       war... there were always too forms
of war...
          oddly enough:
i'll find you the Nazis i admire...

       because, "oddly" enough,
there are some i admire...
   well... let's call them the trinity...

     you can't make the bargain of reverting
totalitarianism on all the ****...
the argument follows:
there were some,
who resisted...
            and i name, but three.

your turn to play the poker;

what did
amon goeth say about
the Polish king Casimir the great
welcoming Jews into Poland?
very little...
either gassed them,
or shot them doing
beside the menial tasks
of quasi-labor.

yes... the holocaust did happen...
6 million+ jews died...
as 6 million+ cows die in a
slaughterhause (schlachtenhauß)...
but who did really die
in the holocaust?
   beethoven died,
            wagner died,
         leibniz died...
            mozart... goethe...
nietzsche...
     they died...
der deutschegeist sterben!
                 and the german spirit
is not the hebrai spirit
                  what dies remains dead...
unless it's born from
a hebrews' stubborn pact of
agitating a god to continue his promise:
one divine intervention,
mythical at this point...
and then... yo-yo toying with
promises, with prophecy upon prophecy...
but never delivering, only teasing...
till the people believe themselves...
   and a load of other drunken *******...

lucky me to write this drunk,
the sober me gets to appreciate
the cricket world cup.

Ik zou honderd jaar in je ogen kunnen kijken
maar nooit zou ik weten
wat er in je omgaat

Ik zou niet honderd jaar in je ogen kunnen kijken
ik zou zoveel oneerlijkheid nooit verdragen
ik was de deur uit voor je een woord kon zeggen

Als ik honderd jaar in je ogen zou kijken
zou ik dan weten
zou ik dan voelen

het waarom?
en zou ik schuld zien?

Ik zal eens honderd jaar in je ogen kijken
op onze lange reis hebben we hetzelfde doel

she never left the garden of eden... she's a ******* housewife! oh yeah, the garden turned into brick and the satanic mud of moulding known as cement... but she never left the cosy feline abbreviation that multiplies... so man strove in linear across the atlantic from denmark to greenland... spotting immanuel kant preceding wittgenstein on the way by adding things up; dividing man by schizophrenia is also a way to utilise the subtraction without success... couple it in matrixes (to the power of nought employs the theory of the negated individual, or negated individualism due to the former matrix's pairing of opposites, with m. denoting man and subsequent addition and f. denoting woman and subsequent multiplication... the other matrix is an individual without clear orientation of what the other matrix constitutes... because within the process of individuation there is no talk of 9 months for another process of individuation):
( m +     ( ÷
   x  f )      - )º*
something tells me a drinking pattern will never be a kandinsky,
no vibrancy in this dull suburbia of the motto: get the job done
and return to plato’s cave of the television...
but what of the radio without plato definite forms?
plato’s cave of indefinite forms - ich haben schuld -
that’s itch having a seizure of chores in english...
so you know the defeatist way we write utilising the same roman senators
as censors and make pigeons sounds like chickens?
that’s us!
but this one thing i started to fear, bypassing the idea
of words and sounds being like lightning and thunder in reverse -
see the lettering don’t bother the sounds they’re supposed to make
in the “theory” of allocation... say the opposite and see the remaining three senses,
and by that i mean: who the hell is bewildered enough to bewilder?
but my fear... it came from nietzsche’s aphorism no. 412 (a judgment of hesiod’s confirmed),
from his most monstrous book, human, all too human,
this aphorism reflected woman’s cleverness of a fortified familial house,
and man’s ability to acknowledge the littlest and belittling of all tasks
of the calibre of man’s appreciation satiated...
this scared me, believe me i’ve had a good overview, but this book is the scared shadow
that knows the body best by making incision into the one ***** that doesn’t exist,
namely thought, it knows this “*****” so well it even decided to abstract the
brain as a mind... mind this mind that... mind the traffic... mind desires
inexperienced to a justification...
but then i look at english society and wonder: why didn’t the english women
do the laziest of the most available least and weave in a comfort-zone
for man to be duped twofold from the master-slave equation
and the domestic equation that pretended it chopped a tree
but really only cut a potato up into a french translation of: deep fried?
if i lived in china this aphorism wouldn’t be scary...
but since i’m living in england it’s the dog’s ******* of apprehension...
it talks of women as only degrading their intelligence by
owning a semi-detached with a divorcee’s daughter...
it talks about the constant need for take-aways...
it talks that broth is not the same as playing the boson...
i have no other idea in the perfected tonight...
so i’ll utter the essential part of the aphorism:
‘originally, clever women could use even the care of children
to excuse their avoiding work as much as possible.’
true... but then mars’ blood started boiling in a feminism
and he said: ******! invasion of poland! ******* work the factories! now!
i’ll just add... women in england started to think
of motherhood as a job... if that’s the case...
the only job they ever did properly was to push a foetus out;
and so they decided to take revenge on homosexuality
by encouraging themselves engaged in **** to candy smothering smiles.

Ik wou alleen maar helpen,
het bloeden stelpen.
Ik wou alleen maar,
maar raakte snaren
die beter ongespeeld bleven.

Ik wist het niet.
Ik hoop maar dat ik beter weet.
Ik zal het anders doen.

Schuld cirkelt, als gieren,
als een draaikolk van wilde
dieren die snauwen, klauwen, bijten,
die het nooit even fel zal spijten.
Het is wel genoeg zo.

Ik joeg je ongewild
tot in je harnas.
Dan sloeg ik op je schild
omdat ik in de war was.

Onbewust oordeel ik
over ongeruste mensen.
Dan duw en druk ik
zonder gehoor voor wensen.

Kiezen tussen schuld afschuiven,
met als resultaat het jennen,
of je verantwoordelijkheid erkennen,
een vette bot te kluiven.

Al doende leer ik dat met boeken slaan
de kennis niet doet overgaan.

Sinds gisteren,
afgezien van deze morgen,
is het weekend,
gezien en toch verborgen.

Ik draag de last van spijt,
de pijn van schuld en zelfverwijt.
Wat kan ik hieraan doen,
behalve terug op zoek
naar een concrete versie van fatsoen?

Ik vind het jammer
om jaloers te zijn
maar kan het soms
niet onderdrukken.

Het klimaat is klammer
als ik, klein, met mijn
focus op iets doms,
zeg dat het mij ook zou lukken.

Ik geef het je na, leg schuld aan eigen.
Je hebt goed gewerkt, ik ook maar anders
en moet niet steeds naar mezelf neigen.

Zou iedereen ze zo zien
of ben ik de enige misschien?
Ik ben niet zeker maar
ze kloppen, zozeer dat ik niet meer
durf te zeggen: 'dit is klaar.'.
Bang dat ze de schuld,
wanneer die wordt onthuld,
bij mijn zullen leggen.

Geroep op straat
van twijfelachtige figuren,
te mager als een graat
of walvis in de luren.
Het gaat van katten bellen
naar afgewezen,
oneerbiedige voorstellen.
Soms loopt het uit de hand
en is de schuld te lezen
op een te mooie achterkant.

Geluk is geen attitude,
hard werk is geen prelude
van een beter leven, van gelukkig zijn.

Even terug, achter je rug, haalden
ze, per toeval, kans uit het vergelijken.
Waardoor nu zoveel pech en malen
gezien wordt als je eigen falen,
jouw schuld dat je niet meer kon bereiken.

Zij die uit onmacht als maar daalden,
worden nu bekeken
alsof ze dat zelf bepaalden.