Ik heb een onrust in me die moeilijk te plaatsen is
Nog in mijn hoofd, nog in een hokje
Het is niet de goede soort onrust waar je bezig van raakt
Het is de onrust van drie dagen niet snijden, vijf dagen normaal eten en vijf dagen niets in de buurt hebben om mezelf mee te beschadigen
Ik kan niet stil zitten, heb continu de drang om iets de doen
Mijn armen tintelen en schreeuwen bijna om bloed
Ik loop vaak te ijsberen, loop het mooie voorbij
En ja ik geniet, maar het is zo'n chaos in mijn kop
Ik ben op en ik kan niet verder meer, maar met deze drang blijf ik lopen
Je zou kunnen zeggen dat ik de scherpe pijn van een mes tegen mijn huid mis
Je zou kunnen zeggen dat de aansteker, lucifer en sigaret vriendelijk en verzachtend van aard zijn
Daar komt mijn zieke kant naar boven
In deze paar dagen is mijn zieke kant vaker aan de oppervlakte verschenen dan de echte Anne
Ik weet niet *** ik dit stop zonder bloed en zonder pijn
Ik weet niet *** ik leven moet
En nu?

Een been geklemd, een been net vrij.
Waarom overkomt dit mij?
Ik moet vechten, ik moet sleuren,
niemand helpt, niemand weet
waarom dit mij moet gebeuren.

Ik ben er nu en geef niet op en
van die scherpe scheuten krijg ik een extra stoot.
Zo makkelijk krijg je mij niet klein of groot.
Je kan moppen maar ik ben niet te stoppen.

Mijn naam is leen en zou je denken mij te
vangen, kijk dan maar uit je doppen.