Minsan aking naiisip at naaalala,
Mga panahong tayo'y magkasama,
Mga panahong tayo'y masaya at malaya.

Hanggang ngayon,
Aking iniisip at nagpapaka-miserable,
iniisip bakit ika'y aking isinantabi.

Pasensya ka na, aking mahal,
Ay mali, ikaw pala'y kaibigan na lamang.

Sana kaibigan, ika'y maging masaya,
Masaya sa piling niya,
Siya na naghatid sayo ng munting ligaya.

Kaibigan, ako'y masaya,
sapagkat, ika'y aking nakilala,
Ikaw na nagturo saking  umasa,
At mabuhay ng walang kaba

Salamat, kaibigan.
Ika'y aking pinasasalamatan,
sa pagmamahal **** sakin inilaan.

Hindi gaanong galit at kasakiman
Ay kung ano ang kailangan namin
At higit pa sa serbisyo na totoo;
Mas maraming lalaking magmamahal
Ang watawat sa itaas
At panatilihin itong una sa pagtingin.

Hindi gaanong magyabang at magyabang
Tungkol sa watawat,
Higit na pananampalataya sa kung ano ang ibig sabihin nito;
Higit pang mga ulo ng tuwid,
Higit na paggalang sa sarili,
Hindi gaanong pinag-uusapan ang mga makina ng giyera.

Ang oras upang labanan
Upang mapanatili itong maliwanag
Ay hindi sa kahabaan ng paraan,
Ni 'tawiran ang bula,
Ngunit dito sa bahay
Sa loob ng ating mga sarili ngayon.

'Dapat nating mahalin
Ang watawat sa itaas
Sa lahat ng aming lakas at pangunahing;
Para sa aming mga kamay
Hindi malayong lupain
Darating ang mantsa ng pagkahiya.

Kung ang watawat na maging
Hindi pinasasalamatan, kami
Hindi nagawa ang kalaban;
Kung mahuhulog ito,
Kami, una sa lahat,
Kailangang hampasin ang hampas