Nagpatunga sa dalan sa lingin na bulan,
akong mga damgo ug kasakit, aduna paba'y maabtan?
Paminawa'g dawata kining usa ka basong puno sa mga pulong,
mga pulong nga suod ug gumikan sa'kong dughan
Dayun iyarok ug kadali kay yab-an pa tika'g lain
ihipos ang mga panunduman ug ibilin na sa daplin
diri sa inumanan ako nag inusara ug tambay’g pahayahay,
Ang inom, mao ba gayod kini ang tinuod kong kalipay?
‘wa pa nahuwasan, ug diri sa lamesa ako mupahuway
dughang puno sa kasakit na diri sa eskinita nagpahupay,
kay ang pinalangga kong inday aduna  nay laing kalipay
siya kay sama sa usa ka bituon,
dili maabtan ug lisod kab-uton.
Bituong nagpaduyog sa laing kamot
‘Di na  makuha'g balik bisag unsaon ug paningkamot.

Birahon ko nalang pabalik ang akong mga damgo ug magpadayon,

dawaton ko nalang na wala na ka sa akoang kaugmaon.

Kasingkasing sa mangbabalak,

gipugngan ang dughan nga 'di muhilak,

'Di lalim akong paningkamot,
Na ikaw kay mahulog sa'kong mga kamot,
Busa ayaw ako talikdi,
ug paminaw sa'kong gipangsulti,
akong paghigugma sa imoha,
Dili sama sa kangitngit ug kamingaw sa gabii.