Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
cherry blossom Sep 2017
at muli kitang nasilayan,
tumingin ng walang pakundangan
walang makitang pagsisisi sa mga sulyap ng nakaraan
pumikit at nagkunwaring hindi ako muling nawalan

at hindi, hindi ako nawalan ng kamay na makakapitan
hindi isang kanlungan na una **** inalok noon sa ulan
naaalala pa noong handang handa kitang awitan
nawiwili ka sa himig ng aking kalungkutan

isang awit na sa akin ang una **** kinuha kasabay ng iyong pag-alis
isang kulay sa espektrong makitid
kasabay ng pagdiin sa mga naghihilom na sugat
at ang pag-apak sa araw na pasikat sa guhit-tagpuan

sa lahat ng iyong tinangay sa paglisan
maraming bubog ang iyong nakaligtaan
mga patalim na ilang taon nang iniiwasan
binigyan ng rason para limutin ang pag-asang kinapitan
Para sa tilamsik na akala ko ay dagat
09/16/17
desolate Mar 2015
Nang una kitang makita at makilala
‘Di ko mailahad ang aking nadarama
Pinagdarasal na lagi kitang kausap
Palaging sinisilayan  at hinahanap

Madalas tinitignan ang iyong larawan
Ika’y ‘di rin nawala sa aking isipan
Sa munting panahon ng ating pagsasama
‘Di ko naiwasang mahulog at umasa

Ika’y hinintay ko, hindi ako napagod
Aking nadarama’y hindi bastang naglaho
Kahit masakit, matagal ako nagtiis
‘Di mo hiningi ngunit ginusto kong gawin

Nagkunwaring manhid ngunit ako ay hindi
Paghihirap ay ‘di ko na lamang pinansin
Pagkat alam ko na sa dulo, ito’y sulit
Inisip ko na ika’y mapapasaakin

Ito ang aking lubhang pinaniwalaan
Hanggang umabot sa puntong ako’y nabulag
‘Di namalayang habang ika’y iniibig
Unti-unting nawala ang aking sarili

— The End —