Di ko alam kung pano magsisimula
Sa aking sasabihin,huwag sanang mabibigla
Pero ang lahat ng maririnig **** salita
Nagmula sa puso : sa puso kong sira
Alam mo ba nung simula pa lang
Sa puso ko ikaw na ang lamang
Walang ibang hinihiling kundi ikaw
Di ko nais na naaalis ka sa tanaw
Oo , ikaw lang at walang iba
Kase nga diba gusto kita?
Sa puso kong ito, tunay kang nag-iisa
Pero parang ang sakit sa pakiramdam
Sa damdamin kong ito, walang nakakaalam
Hanggang tingin lang lagi sa iyo,
Minamasdan ko lahat ng kilos mo
At kahit na ako'y nasasaktan,
Sinong may ****? Wala naman akong karapatan
Kahit mamamatay na ako sa sobrang sakit,
Kailangang kong tanggapin lahat ng pait
Ganyan naman talaga pag nagmamahal,
Sakripisyo ang kailangan para tumagal
Hindi ko alam kung anong meron sa iyo,
At ikaw ang tinitibok ng puso ko,
Siguro nga tadhana na ang nagtakda
Kaya sana iyo namang mahalata
Pagkat ayokong pati  ikaw ay mawala
Ngunit ano nga bang magagawa?
Kung sa landas ko unti - unti kang nawawala?
Para kang bula na dahan - dahang naglalaho
Parang ibong lumilipad na papunta sa malayo
Habang ako dito ay nakatayo
Minamasdan kang papalayo
Madalas ako sa kanila'y naiinggit
Pagkat sa iyo ,sila'y nakakalapit
Madalas kayong nagkakausap
At lagi mo sya sa akin hinahanap
Oo, alam kong kahit di ko aminin
Na pangalan mo pa rin ang sinisigaw ng damdamin,
Malalaman mo rin yun balang araw
Kaya mananahimik nalang at di ko na isisigaw
Ano pa nga bang silbi na ipagsigawan ko?
Wala ka rin namang **** sa nararamdaman ko
Kaya't salamat nalang sa ala- alang iniwan
Sa lahat ng araw ng masasayang kwentuhan
Paalam na mahal,ayoko nang masaktan
Kahit iyon ay akin nang nakasanayan
Nakakapagod ding maging Tanga kaya't paalam na
Sana maging masaya ka doon sa piling nya !

Pusong bingi'y naaantig ng awit
Ganun pala sa unang pagsinta
Sa sombra niya'y laging nakabuntot
Paglumingon ay siyang paglinga-linga sa paligid
Ni ayaw mahalata kung saka-sakaling mapansin

Hindi malaya sa demokratikong bansa
Alila ng iniibig na panauhin
Ano nga ba, di alam ang gagawin
Sa pagpikit ng mata,
mukha niya'y nagniningning

Sa pantasya'y nahuhumaling
kahit na  gising, lumulutang sa hangin
Kaya ganun na lang sa pagsasalamin
sa mga nangyari - medyo pagmamalabis

Hinabol ang bawat galaw
Sa utak ay walang hinto na sumasayaw
Disente sa pananamit
Mayumi kahit sa anong bihis

Di man lubos nililimi ang mga katangian at ugali
Pabayaan pagkat mapagkumbaba
Hahamakin ang lahat
Dahil ang dibdib ay lumilingas

Huwag **** paunlakan
pagka't di naman ito ipinagtutulakan
huwag mo ring masamain
pagkat di lang naman ikaw ang puwedeng naisin

isa lamang siya sa mga mata,
na nakakakita kung ano man ang puwedeng mahalata
tingin ko mas dapat mo pa ngang ikasaya
pagkat sa iyo'y mayroong humahanga

ang binitiwan **** salita ay hindi puwedeng gumana sa isa
naniniwala akong nakaramdam ka din, kaya ka dumistansya
ngunit bakit mo pa ito kailangang ipahayag sa amin?
gayong walang kalasag na proprotekta sa kanyang damdamin.

ako'y hihingi ng tawad kung ika'y nasaktan
ngunit huwag **** ipagkait itong aking kahilingan,
na kung sa susunod ay muli mo itong maranasan,
maari bang huwag mo na itong lakasan?

Magsusulat ako ng mga salitang matulain
kahit hindi ninyo ito basahin at tanggapin
kahit ako lang ang tunay na papansin at aangkin
Dahil masyado akong mausisa at malikhain

Tahimik ang paligid at nais ko sana magsulat
Ibuhos ang lahat ng nais kong ipagtapat
Mga bagay bagay na bumubulabog sa ‘king utak
Ito’y mga salitang sa papel lang kayang isulat

Mahirap man unawain ang aking nararamdaman
Ganun pa ma’y ipagpapatuloy ang makakagaan
Sa ‘king pusong puno ng hinanakit ang nakadagan
Ngayo’y bibigyan ng tinig sa blanking papel na tangan

Mga panahong nagmumokmok umiiyak sa sulok
Ni walang nakakapansin sa mga matang malungkot
Todo ang ngiti bagaman ang lungkot ay nasa likod
Huwag lang mahalata ang mukhang may sama ng loob

May mga salitang sa papel lang kayang manatili
Dahil ‘di na kayang bigkasin ng ating mga labi.
Mga lungkot at galit sa puso’y sadyang iniukit
Isusulat sa papel sa dingding doon ididkit