( written in Filipino )
Sisimulan ko na
Ang kwento nating dalwa
Natatandaan mo pa ba?
Wasak ka non, dahil sa kanya
Nariyan ako, para alalayan ka.
Iniiyakan mo siya.
Iniiyakan kita.
Siguro totoo nga
Na minamahal natin
Ang mga taong hindi sa atin.
Kalaunan, nagbago ang ihip ng hangin
Isang araw, ikaw ay lumapit sa akin
At may sinabing na aking ikinabigla
“ mahal kita “
Abot langit ang tuwa
Ng binanggit ang tatlong salita
Pero may konting pagdududa
Aking puso ay nangangamba
Nabigla ka lang ba?
O totoo ang iyong mga salita?
Pero siguro nga,
Isa akong malaking tanga
Dahil kahit may pangamba
Ay minahal parin kita
Sinagot kita
Naging tayong dalwa
Tayo’y masaya.
Tumatawa.
Nagmamahalan tayong dalwa
Pero ngayon?
Isa nalang itong mga alaala.
Ikaw.
Ako.
Tayo...
Tayong dalawa.
Ay tapos na.
Ito na ang huli.
Pangako.
Dahil alam ko
May mahal ka ng iba.
Masaya ka na
Tumatawa ka na...
Sa piling ng iba.
Hayaan mo.
Naniniwala ako.
Na balang araw,
Ngingiti nalang ako
Pag naalala ko.
Na nagkaroon pala ng ‘tayo’.
