Nagpatunga sa dalan sa lingin na bulan,
akong mga damgo ug kasakit, aduna paba'y maabtan?
Paminawa'g dawata kining usa ka basong puno sa mga pulong,
mga pulong nga suod ug gumikan sa'kong dughan
Dayun iyarok ug kadali kay yab-an pa tika'g lain
ihipos ang mga panunduman ug ibilin na sa daplin
diri sa inumanan ako nag inusara ug tambay’g pahayahay,
Ang inom, mao ba gayod kini ang tinuod kong kalipay?
‘wa pa nahuwasan, ug diri sa lamesa ako mupahuway
dughang puno sa kasakit na diri sa eskinita nagpahupay,
kay ang pinalangga kong inday aduna  nay laing kalipay
siya kay sama sa usa ka bituon,
dili maabtan ug lisod kab-uton.
Bituong nagpaduyog sa laing kamot
‘Di na  makuha'g balik bisag unsaon ug paningkamot.

Birahon ko nalang pabalik ang akong mga damgo ug magpadayon,

dawaton ko nalang na wala na ka sa akoang kaugmaon.

Pila ka bulan ang gihulat na mutuyok,

akong paghulat kanimo,

Sama sa paghulat ko sa mga bituon,

Bituong hapsay na ang pagkatulog,

kuwang nalang kay ikaw ang mahulog,

Ang kainit sa buntag, ug ang kabugnaw sa gabii,

Naghulat sa kahangturan, kunus-a man ko nimo matagaan ug silbi?

ang mga minghoy na tuyok sa naghilak na bulan,

dili makaapas sa imong makidlatong dagan,

sa akong paghulat kanimo,

Kuhaon ko ang kidlat ug ihapak sa imong agtang na grabeng kasipat,

Wa nani lain padulngan, padung nako pagkabuang

Guniti ko, guniti ko’g tarung,

Kay murag kusog kusog baya akong pagkahagbong.