Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Daan Apr 2019
Uitgezonderd honderd verschillen
van mening die een cent
van waarde zouden willen
dragen zonder dat jij ze kent,
heb ik je altijd lief gehad.

Bijna volgt het jubilee,
bijna tijd voor twee,
bijna morgen, bijna Parijs,
bijna zonder wolkengrijs.

Ik raap je op en neem je mee
als broze schelpjes van de zee.
Wat heb ik geluk dat jij er bent.
Je houdt me recht en kost geen cent.
Samen ouder, samen oud
al die jaren vieren wij
omgeven door het goud.
A Henslo Nov 2018
DAAR ZIJN GEEN PILLEN TEGEN

Ik durf nauwelijks te kijken naar
de vrouw die strompelt over
de stoep, gedrongen adagio

steunend —
er is zoveel angst
ik zou een schema kunnen schetsen

van het grote verval
we zijn weldra allemaal
van vroeger-weet-je-nog.

De bruiloft is voorbij,
de zomer afgelopen.
Leven, leg dat maar eens uit.

Dit boek is bijna halverwege.
Daar zijn geen pillen tegen,
zei mijn arts.
English Dutch transposition by A.Henslo
Original poem by Deborah Landau, 2015

I Don’t Have a Pill for That

It scares me to watch
a woman hobble along
the sidewalk, hunched adagio

leaning on —
there’s so much fear
I could draw you a diagram

of the great reduction
all of us will soon
be way-back-when.

The wedding is over.
Summer is over.
Life please explain.

This book is nearly halfway read.
I don’t have a pill for that,
the doctor said.
Andrew L Manson Jul 2018
Ik druk mijn lippen op jouw naam,
sierlijk op een enveloppe geschreven,
fragmenten van herinneringen,
in een brief die ik je nooit heb gegeven.

Weet je nog *** wij de eerste keer liepen,
door die oude hoofdstad van ons land?
Door de straten zwervend, lachend,
jouw koude in mijn warme hand.

En weet je nog de kleurigste herfst,
wandelend door het bos bij de duinen,
met jouw dochter die vol bewondering
naar paddenstoelen liep te struinen?

En weet je nog die hoogste schommel,
die bijna reikte tot de maan
waarop ik jou steeds hoger duwde,
omdat ik nog niet weg wilde gaan?

En weet je nog *** wij samen,
slenterend door winkels van ingebonden papier,
intiem pratend, de wereld negerend,
jij mijn hand pakte en zei “hier”?;
“Voel *** wij uit alle macht
hetzelfde dansen op het ritme van dit leven”
en *** ik toen ter plekke bedacht
dat ik jou mijn wereld wilde geven.

En weet je nog, toen het tij
zich tegen ons begon te keren
en wij nog dachten dat wij samen
de storm wel zouden kunnen trotseren,
*** ons roerloze schip
tezamen met mijn wereld is vergaan,
toen de golven van emoties
het tegen de rotsen hebben doen slaan?

En heb je het nog gehoord dat ik zoekend,
tussen het wrakhout in de koude oceaan,
jouw naam heb geroepen tot ik,
schor en half in verdriet verdronken,
maar aan land ben gegaan?

En heb je het geweten dat ik dolend,
over bospaden en de straten van die oude stad,
gezocht heb naar sporen van jou,
niet wetende of je aan mij dacht of dat je mij vergat?

Maar wat je niet hebt kunnen weten
en waarschijnlijk ook niet meer ziet
is dat ik nooit heb kunnen vullen,
de leegte die je achter liet.

Ik druk mijn lippen op jouw naam,
sierlijk op een enveloppe geschreven,
fragmenten van herinneringen,
in een brief die ik je nooit heb gegeven
Daan Jun 2019
Het succes ligt voor de hand,
Is bijna niet meer te ontwijken.
Iedereen lijkt van een andere kant
Steeds hetzelfde te bereiken

Zij heeft een diploma, een huisje
En een baan. Ze viert dat als een luisje,
Lijkt maar half te bestaan.
Als ik klaar ben met studeren,
Kraait dan diezelfde haan?
Zullen anderen mij eren
Of is voldoening slechts een waan.
Ik zal het maar proberen
Anders is er niet veel aan
Je moet ergens voor kunnen leven,
dus kies ik voor elke volgende kus
Die jij mij misschien zou willen geven.
Het is allemaal niet zo vanzelfsprekend als het lijkt
Floor Jul 2019
Ik heb een onrust in me die moeilijk te plaatsen is
Nog in mijn hoofd, nog in een hokje
Het is niet de goede soort onrust waar je bezig van raakt
Het is de onrust van drie dagen niet snijden, vijf dagen normaal eten en vijf dagen niets in de buurt hebben om mezelf mee te beschadigen
Ik kan niet stil zitten, heb continu de drang om iets de doen
Mijn armen tintelen en schreeuwen bijna om bloed
Ik loop vaak te ijsberen, loop het mooie voorbij
En ja ik geniet, maar het is zo'n chaos in mijn kop
Ik ben op en ik kan niet verder meer, maar met deze drang blijf ik lopen
Je zou kunnen zeggen dat ik de scherpe pijn van een mes tegen mijn huid mis
Je zou kunnen zeggen dat de aansteker, lucifer en sigaret vriendelijk en verzachtend van aard zijn
Daar komt mijn zieke kant naar boven
In deze paar dagen is mijn zieke kant vaker aan de oppervlakte verschenen dan de echte Anne
Ik weet niet *** ik dit stop zonder bloed en zonder pijn
Ik weet niet *** ik leven moet
En nu?
Daan Jan 2023
Mag ik nog één keer?
Tuurlijk, mogen
maar het kan niet meer.

Zijn we er bijna?
Nog even, ik denk
dat we, ik zie,
neen. Nog een stuk.

Wat een geluk dat we zolang onderweg mogen,
dat we ooit gemogen hebben,
dat we naar 'nog eens' verlangen,
dat naar 't muurtje van de kas.

Dat bewijst ons dat het echt was.
en is.
Donall Dempsey Jul 2019
EEN GLAS MELK
(A GLASS OF MILK)

Here - the lady stops
pouring milk from her pitcher

turns and gasps
to see me see her

as she
is!

"Shooo!" she says in Dutch.
"You are not allowed in here!"

"Je bent hier niet toegestaan!"
in a blue and yellow voice.

And there a lady pauses
to read her letter

stops to see
me stare.

"Go away!"( she mouths )"Ga weg!"

But I am a child
and can enter anywhere

my mind takes me
inside this Vermeer

or whatever
paint offers.

I see them both
in the before and after

the moment
captured

not merely being
what the title says.

I put first one foot
over the gilded frame

then the other and
follow where

they go
I go

becoming molecule by molecule
the pigment that they are

living the life
of paint.

"Gee honey see
that shadow that

shadow there
looks like that little kid

that was here
only a moment

ago I
hold my breath

stand perfectly still until
the obese tourist

moves on
to the next(click!)pic.

"Oooh you!"
scolds Vermeer's lady

".You nearly got us caught!"
("Je hebt ons bijna betrapt!")

Then she laughs
toussels my curls

pours me
a glass of milk!
Daan May 2019
Je gezicht is bijna niet niet op te merken.
Daar heb ik zelf nog mee aan zitten werken.
Natuurlijk zou ik je nog graag
elke dag blij weer zien. De laag
lijm weerhoudt mij van het houden van
de foto's in de straten.
Waarom moest je ons verlaten,
in de bloemen van je leven?
Ik wil niet wegtuimelen in haten,
gewoon vergeten, even,
*** enkele dagen zoveel
onzekerheid en angst
hebben kunnen dragen en uitmonden
in het onmogelijk te gronden
gevoel
van gemis terwijl ik je overal kan zien.
Of is dit allemaal niet echt misschien?
Oneerlijk vertoeven hier op aarde.
Daan Dec 2022
In het vallen van de bladeren,
geel, rood, bruin om in te kaderen,
zie ik stilte en verdriet,
een pluizenbol in't bos
die stiekem er geniet.

In kale takken zie 'k gewicht
dat niet meer hoeft gedragen.
Enerzijds misschien gezwicht
tenander waait het wel in vlagen.

Waaivlagen vliegen om de oren,
het ijs, dat in de lucht hangt,
je kan het bijna horen.

De winter die de herfst vervangt
en langzame zomer in ivoren toren.

We spreken van geluk.

Dat we ooit zelfs groen gezien
(mogen hebben.)
Dat we hebben mogen hebben.
Dat we mogen leven tussen boom en as.
Dat we kunnen zolang we kunnen
Dat we voelen *** de haren dunnen
Zolang we blijven denken
aan *** het vroeger was.
Daan Jul 2021
Soms missen we een halte,
soms mist er een wagon.
Soms missen we gestalte
en soms wat vroeger kon.

We tsjoeken bijna allemaal
ver voorbij fatsoen.
Voor stilvallen is geen taal,
daar is niets aan te doen.

Tsjoeken, tsjoeken, elke dag,
alsof nu en dan iets anders
geen optie is, niet mag.

Wat als ik wil rusten? Of
is die vraag voor jou te bruut?
Ik zal maar verder tsjoeken, tsjoeke, tsjoeke tuut.
Mokkepotjes

(niets anders een optie is of mag)
Daan Jun 2019
De toestand is kritiek,
ik kan er niet goed tegen,
voel me bijna ziek
en kan niet meer bewegen.

Fout, mis, verkeerd,
heb jij dan niks geleerd?
Niets wat je doet is goed,
je ligt onder je eigen voet.

Want al die commentaar
komt van pruiken zonder haar,
komt van keepers zonder goal,
tomtoms op de dool.
Je hebt het zelf voor het zeggen
waar je bij kritiek de nadruk
op wil leggen.
Niemand weet perfect waar hij of zij mee bezig is.
Daan Jun 2019
Ik was bijna vergeten
dat er wat te vieren viel.
Daarnet tijdens het eten
schoot het me te binnen.
De man die mij leerde
*** ik, als niet de eerste,
wanneer ik niet kon winnen,
mezelf rustig hield, beheerste,
die mij leerde *** ik me verweren
moest als ik bestookt werd met gelach.
Die man verdient vandaag zijn eigen vaderdag.
Voor de huisgitarist
Daan May 2019
Toen ik vanmorgen wakker werd,
ben ik in een dichtbundel getuimeld.
Zo begon de dag met het dessert
en heb ik 's avonds pas het brood gekruimeld.

Ik schreef me een maand geleden in,
was het bijna vergeten,
het zou zelfs nog kunnen dat ik win.
Dat wordt nog even, geduldig uitzweten.

Vanmorgen ben ik opgestaan als dichter,
Gister, gaan slapen als een amateur,
Ik voel me een negen op de schaal van richter,
Een cultureel en literair provocateur.

Wakker worden met zo’n straf bericht
Werd plotsklaps mijn lievelingsgedicht.
Ik heb deelgenomen aan een wedstrijd en mijn inzending is opgenomen in *** dichtbundel.
Dat was het eerste dat ik las vanmorgen en ik ben extatisch!
Daan May 2019
Verbetering stagneert,
hij vergeet te veel
van wat hij zonet nog heeft geleerd.

Dit is dan afscheid van een vader,
met links mijn moeder die
bijna verdrinkt in tranen
en rechts mijn tante die het allemaal
in goede banen
wil doen lopen.

Dat gedoe met papa en daarbij mama
zo zien wenen, zet mij aan tot denken.
Misschien moet ik nu dan ook maar huilen,
zal ik later  mijn onwetendheid weer
voor besef omruilen.
Als het allemaal eventjes teveel wordt en je niet eens meer kan beseffen welk nieuws je net gekregen hebt.
Daan Mar 2019
Alleen thuiskomen,
je televisie kussen
overschotjes eten,
bijna vergeten
dat je ooit dromen
had die ondertussen
zijn versleten.
naar de maan
Daan Jun 2019
Vol bord en geen idee
wat ik wil doen, bereiken.
Voorlopig zeg ik geen nee,
wil ik mijn geest verrijken.

Deeltjes weg, op de vork geprikt
en ingeslikt, ik heb een aantal dromen,
die nog wat te hoog gemikt
mijn enthousiaste zelf intomen.

Half weg, nog niet veel waar
gemaakt, dromen gestaakt,
ergens begonnen voor een paar
centen, zo mijn dorst gelaakt.

Het is bijna op, ik heb vanalles wat
gegeten, geproefd, de tijd aan mij
voorbij gezoefd en ik heb last
aan mijn schouders.

De overschotjes belandden in de vuilbak,
'k had nochtans een pak
kunnen bewaren
om morgen naar te staren
en te sippen
als het water aan de klippen.
dan
Daan Aug 2021
Het einde lijkt nabij, land in zicht!
Al is dat niet vast voor lang.
We kunnen wel weer ****
aan ****, vloeken in elkaars gezicht.

Misschien dat toffe slogans op een houten plank,
ah nee, dat hebben we al geprobeerd.
't Is moeilijk denken aan natuur en leven
in een wereld waar geld goddelijk wordt vereerd.

We hebben het ver genoeg gedreven,
het is bijna verdiend. We kunnen beter
stoppen, nog een afscheid geven,
onrespectloos een recensie achterlaten.

Alleen al voor die avonden dat we onder de sterren zaten,
geef ik de bol een tien.
Nog rap voor we haar verlossen,
wil ik graag de eiffeltoren zien.
Ik doe zelf ook niks ****.
Vic Feb 2020
Mijn school is als een eerste thuis
Het tweede komt er nog niet bij
Zodra ik door de deur heen loop
Voel ik me bijna geketend vrij

De zon schijnt langzaam door de ramen
Ik heb uitzicht op de lucht
In de klas heerst er een vage stilte
Met alleen af en toe een zucht

Ik ben omringd door zo veel mensen
En ik kan nergens meer naartoe
Maar daar staan mijn vrienden weer
En dan is de rest van de wereld taboe

En als ik langzaam door de gangen loop
In stilte ongestoord
Dan voel ik me veilig hier
En niet alleen, zoals het hoort
me? writing in dutch? ew?
Daan Sep 2021
We zijn overbelast met nieuws,
eigen belang in contrast met views
en clicks en tok en tiks.
Wanneer is er tijd voor niks,
voor in het nu leven?

Hooguit twee van de zeven.
Als er toeval in het spel is.
Anders één of nul dagen met gemis
van overspoelend energieverbruik.

Ons opladen werd in fnuik
gezet, in vluchtersduik gewed
dat productiviteit maal vier
kon gaan als we stopten met pootje baden.

Nu zijn we bijna allemaal fier
alsook volledig overladen.
We hebben het doel bereikt, jeej.
Daan May 2020
Liselore is zo onverschillig
dat bijna niets haar kraken kan.
Dat is best een beetje grillig
gezien zo ook niets haar vermaken kan.
Jammer

— The End —