Maaga kong nilisan ang lupang sakahan Tinahak ang lugar na maingay at magara, ito pala ang Maynila.
‘di napigilan ng tirik na araw ang aming pagkukumpulan.
Nagkamayan kaming magkakabrad, Simula na ng himagsikan.
Sariwa pa sa alala kung pa’no kami inagrabyado. Itinulak. Binugbog. Tinakot. Ginamitan ng dahas.
Sa plano ng gobyerno kami pa rin pala ang talo.
Paano pa kami mabubuhay kung wala ng lupang mapagtatamnan?
Akala ko sa bundok o gubat lang may ahas -yun ay sa akala ko lang pala.
Sa’ming magsasaka’y Kumukulapot ang putik Ngunit sa inyong mga nakabarong, animoy walang duming nakabahid.
Sa inakala kong tubig lang ang maaaring idilig, Dugo pala nami’y pwede ring pumatik. Tila ba ang gobyerno’y namamanhid.
Nasaan na ang pinangako nyong libreng abono?
Ginawa nyo na bang pataba sa mga bulsa nyo!?
Sa pagpunta ng mga imperyalistang bansa, Matutulugan pa ba kaming mga dukha? Makatatayo ako sa aking pagkakadapa Ngunit ang bayan kong nakalugmok , makakaahon pa kaya?
I wrote this four years ago for the Filipino farmers