iki kartal
geceyarısı
gece karası
içimiz’deki parıltı

elmas göz
İnce bel
iki benzemez
kanat aralığı

ertelenmez gözenek
ve nemli tahıl ambarı
kızıl bir yangın başlatır
şeytanın sırtladığı

kendi gölgesi ay’ın
dolaşan sus, pus koyları
taşar gümüş ibrikten

boşalır göğün kızları ve
renk cümbüşünde gece
ve titrek dudağı yaprağın
öp beni çiçeği gibi
açar koynuna sabahın..