love found, love lost
the love letters I write to you in my mind that you will never get to read
the daydreams of you and me that will never happen
the nights where you don't hold me

Although what I feel for you is not love but a feeling I can not explain
I long for your presence, but all I get is your absence
I fear that when you will think of me, it will be too late
Too late for the universe to bring us back together

But if that day does come, I will always think of you
even when the last drop of rain shall fall
your memory will always lie with me

Τελικά το πιο δύσκολο στην ζωή είναι η απώλεια,
αυτό το κενό που δεν θα γεμίσει ποτέ
πως να το καταλάβεις όταν φεύγει αυτό που
αγαπάς? Ένα κενό  γεμάτο φωνές του πόνου
Ένα μυαλό μια καρδία και πολλά δάκρυα
Δάκρυα μαύρα που πέφτουν στο χώμα που θα καταντήσουμε.
Τελικά το ξεπερνάς? δεν νομίζω, άλλα όσο και να αγαπάς κάτι, κάποιον
δεν θα κλείσει ποτέ αυτή η πληγή? ή άπλα θα ζεις με αίμα παντού
δεν είναι απλό άλλα ούτε δύσκολο, τότε τι είναι
είναι αυτό που μια φορά πέθανε άλλα θα ζει για πάντα
Αντίο

Τελικά τι είναι ευτυχία? Ποία είναι αυτή που ψάχνουμε όλοι μας, μα λίγοι την βρίσκουν. Δυστυχώς η ζωή μας έχει αλλάξει. Είναι όλα τόσα γκρίζα. Το χρώμα από την ζωή έχει ξεθωριάσει από τον εγωισμό του καθενός μας. Μα, που πήγε ο ατελείωτος έρωτας που μας έπνιγε με τα φιλιά του. Που πήγε η καλοσύνη για αυτόν που την έχασε? Είναι αυτά που με πνίγουν τα βράδια, που αναπολώ πως ήταν ζωή πιο παλιά. Λες να ήταν πιο απλά? Να ήταν μια ζωή που δεν έλειπε τίποτα. Που έσταζε το στόμα μέλι και όχι φαρμάκι σαν τώρα. Ψάχνουμε το νόημα σε άψυχα πράγματα. Ποια είμαι εγώ να κρίνω, αλλά ελπίζω μια μέρα και εσύ να βρεις.... την δικιά σου ευτυχία.

Πάμε πίσω τότε που ήταν πιο απλά να πίνουμε καφέ στα σοκάκια της Αθήνας με ωραία φορέματα και μαντήλια στα μαλλιά. Να χαιρετάμε τα ωραία παλικάρια. Είναι ευτυχία να περπατάμε με τον αέρα παρέα ανάμεσα στα μαλλιά μας. Ανεμίζει το άσπρο σεντόνι στην καλοκαιρινή μέρα του Σαββάτου να μυρίζει η λεβάντα που βάζει η μαμά. Μα πόσες ευτυχίες να υπάρχουν μέσα σε μια ζωή? Η πρώτη μέρα που γνωρίζεις τον έρωτα σου. Όταν γελάς με την φίλη σου που ξέρεις, από πάντα. Είναι πολλές μα εύκολα τις χάνεις και δύσκολα τις βρίσκεις. Δεν ξέρεις πότε που βρίσκεται η επόμενη και μάντεψε, ούτε θα μάθεις. Για αυτό αγάπησε την μέρα σου σαν να ήταν η τελευταία μπουκιά από το αγαπημένο σου φαγητό.