Minsan napapaisip ako,
e kung lubayan na lang kaya kita.
Pero hindi e! Mali!
Yan din kasi ang inisip ko nun
kaya ako nagsisi.
Swerte ko pa nga kasi bumalik
ka pa bilang kaibigan ko.
Kaibigang hinahangad kong
mapansin din ako kahit minsan,
kaibigang pinahahalagahan ko,
at kaibigang sana'y mabatid din
ang sinisigaw nitong puso ko.
Pero hindi e! Mali!
Ang hirap kasing lumugar diyan
sa buhay mo.
Lalo pa't minsan napapatanong ako,
sino nga lang ba ako?
Isang hamak lang na taong,
wala! Walang sinabi sa iba!
Simple lang, di gaya mo.
Nakakatamad din minsan pero,
ano ba?
Pinahahalagahan kita, ikaw rin ba?
Mahalaga rin ba ako sa'yo?
Di naman sa nakikipagkompetensya.
Pero hindi e! Mali!
Marami pa kasing mas nakakalamang
sa'kin diyan,
sino nga lang ba ako?
Kaya minsan napapaisip ako,
e kung lubayan na lang kaya kita,
ano kaya ang mararamdaman mo?

Matagal-tagal na rin
simula nang magkasama tayo sa upuang ito,
nagkukwentuhan sa mga bagay-bagay
na mas lalong nagpalapit sa akin sa'yo.

Mas nakilala natin ang bawat isa
at mas lumubo ang ating pagkakaibigan,
at dahil sa mga pagsubok
ay mas lalo pang tumibay ang ating samahan.

Minsan ma'y di ako kumikibo
at kung minsan ma'y di ako nagsasalita,
pero di mo lang alam na sa puso ko
ay minamahal na kita.

Madalas man ako'y dumidistansya
at kung minsan nakaupo na nga ako sa dulo,
ngunit sana'y mapatawad, ganito talaga ako e,
nandito lang naman ako palagi sa tabi mo.

Matagal-tagal na rin
simula nang nakasama kita sa upuang ito,
naghihintay sa pagkakataong makitang muli
ang iyong matatamis na mga ngiti.

Teka lang!
Maiba nga,
yung mga paa ko nangangalay na...


Pwede bang tayo na?

I'm smiling out of no reason,
talking to your pictures
for I don't have the courage
to talk to you in person,
I'm writing a letter I won't send,
every time I see you
my heart skips a beat
and it's a fact that I'm so stupid.

There were times I dialed your number,
but then I just canceled it, my choice,
well, it seems so hard for me
to hear even a single word
from your voice,
I can't speak what my heart
is beating so loud,
and it's a fact that I'm still
hiding in the clouds.

It's the unusual me,
and I don't even know it,
honestly, I'm always a coward
when it comes to you,
my smiles couldn't conceal
these feelings I feel for you
and it's a fact that I'm here
just waiting.

Waiting for the right time, I guess.

Too much love is ignorance.
It may **** your eyes with tears
once your heart will be shattered,
and you will forget other people
that are willing to love you the most.

Too much love is ignorance.
You may misconstrue the ways of love
for oftentimes, you will be voiceless
once you cage yourself into your lover’s den.
Love has its own voice and it speaks for itself.

Too much love is ignorance.
It may be you have just been blinded
and could no longer determine the fact.
Ignorant in a way that you cannot love
any certain person more than God.

I'm starting to like you
and it's all your fault.

I may not be able to provoke beauty
in my words.
Nod.
For I'm just a writer with no experience
of any masterpiece.

But for those appreciations, all of you
have given to my works.
Smile.
For each has left butterfly that will always
be inside my chest.

And that is irrevocable.