Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Desirinne Mar 2017
Noong una kitang makita
Ako'y napa tulala't napanganga
Sa kagandahan ng loob mo ako napahanga
Na sabi sa sarili ko'y ikaw na nga

Di malilimutan ang iyong magandang ngiti
Pag ika'y nasa palgid, ako'y di mapakali
Nangininig ang tuhod na para bang naiihi
Nama! Ako sayo's nabighani

Lunkgot sa buhay aking nadarama
Sa tuwing hindi kita nakikita
At kung sa panaginip ay kasama ka
Sana nga, hindi na muling magising pa

Pinapanalangin na sa muling pagkikita
Makasap at makasama ka
Nawa'y wag sanang umatras ang dila
Para'y masabit matatamis na salita

Pinitg ng puso ko'y nag iba
Pana ni kupido saki'y tumama
Paghanga sayo'y di na matakasan pa
Dahil CRUSH KITA, ALAM MO BA!!
ALORA
3-13-17
leeannejjang Nov 2017
Antagal ko nag-antay sa iyo pagdating.

Mainit.
Maingay.
Masikip.

Sa bawat hakbang palapit
Ako’y napapaismid.

Kasya ba at kaya?
O kasaya at di na kaya?

Unti unti.
Eto na, eto na.
Papasok na ako.
Toooot-toot!

Bigla nag-sara ang pinto.
Ako’y umatras at napahinto.
Tiningnan kitang umalis.

Isa, dalawa, tatlo.
Umabot ng tatlumpung minuto.
Wala ka pa din.

Naiinip.
Naiinis.
Nagagalit.

Bakit ang tagal mo bumalik?
Nakita kita, ako’y napakapit sa bag na dala.
Inihanda ang sarili

Bumukas.
Lumabas.
Tinulak.
Pasok!

Sa wakas ako’y nakapasok
Sa loob ng bagon.
Ngunit kinaya man,
Ako’y yari na sa akin amo.
Pagkat ako’y nahuli na
Naman sa amin pagtitipon.

Napakamot.
Napayuko.
Napamura.
Araw araw na pagsubok na mga pinoy na ngMrt pagpasok
indecentmaria Mar 2021
Jew
Isang linggo
Isang daan at dalawang pu na oras.
Mga salita mo'ng buo.
Ang bumuo sa puso ko.
Natakot ako na baka hindi ko masuklian
Nakalimutan kung papaano.
Umatras, umayaw, nag paalam ako.

Nanatili ka. Sumugal ka.
Sinabi ko, hindi ko pa kaya.
Ayaw ko pa, pasensya na.
'Di ka na muling nag tanong.
Unti-unti ng nawala
Ang mga salita mo'ng bumubulong
sa puso kong umaambon.

Nainip ako, nag hahanap at nagtatanong.
"What went wrong?"
Mga salitang lumabas sa bibig ko.
Ang salita na gustong itanong sa'yo.
"I'm just trying to make you feel the same way you made me feel." ang sagot mo.
Natauhan ako. Naiiyak. Naguguluhan.
Nasasaktan. Nag-kukunwari na okay lang.
"Naiintindihan ko. Pasensya."
'yan lang ang mga salitang binitawan ko.

Nagpaalam tayo sa isa't-isa.
Paulit-ulit na paalam, pero bakit?
Bakit pilit tayong bumabalik sa iisang pahina?

Dumating ang Marso,
Kinausap kita.
Nagtawanan pa tayo. Kamustahan.
Hanggang sa humingi ako ng patawad.
Pinatawad mo ako.
Tinanong kita kung meron pa ba, pwede pa ba tayo?
O huli na ba ang lahat?
Limang oras tayo'ng nag-usap.
Limang oras na nagkukulitan.
Nakikinig ka pa rin sa'kin.
Ganoon pa rin, parang walang nagbago.
Pero di mo pa rin sinasagot ang mga tanong ko.
Kung pwede pa ba?
Tinanong kita ulit.
Paulit-ulit.
Hanggang sa nabitawan ko ang salita'ng
"Mahal kita"
"Pasensya ka na. Meron na akong iba."
"Mas mahal ko siya."
"Gusto ko lumigaya ka. Pasensya ka na."
"I already have mine."
"Kung kailangan mo ako. Nandito lang ako."
At yan ang mga sagot mo.
To Jew, probably this will be my last message for you. Paalam. Gusto ko rin na lumigaya ka. Mahal kita. Hanggang sa muli.

— The End —