Ik heb moeite met me zelf te uiten,
ween niet graag, geen traan, geen tuiten.
Af en toe moet op en open alles even buiten.
Ik heb pijn, gepieker, net als iedereen.
Waarom zouden anderen willen horen
over mijn probleem?
Omdat ze van je houden, niet weten
van je dwarsgezeten dagen, niet geklonken kreten
niet goed kunnen zien of omgeklonken leden
niet durven bekijken.
Als je zelf begint, kan je kiezen, ***, wanneer
het even diep zit in de verschuiving
van het Belgisch weer.
Daar praten mensen en luisteren.
Hier roepen mensen maar durven ze niet fluisteren
waarom ze soms verdrietig zijn.
