A woman telt me good today
"why do you look so feckin' gay?
Yer a bonny lad an' no mistake
but yez look like up yer doup ye' take!"
Now Scots women don't tend to be too soft
before I came here I would have scoffed
but being telt at point blank range
is kind of nice but very strange
Pointing, poking and checking my teeth
inspecting my body above and beneath
shaking their heads and whispering "oh,
the poor wee boy, disnae' he know?
Our women don't like your poems of poo
an' each of my girls is starker than you,
if they was to woo ye, you'd wintle all day
a scraich an'a scriegh you'll be sklented away!"
So quietly here in my flat I will hide
from the women who are making me so terrified.
A handful take pity and treat me quite well,
but I' m blate, buggert an' libbet the rest will all tell!

Every day
I'd see them headin aff
in that clapped oot old banger.
He'd nivver get it looked at -
thocht it'd run
on positive energy and a kind word.
If that were true
my fower year apprenticeship
and six year in the garage
wouldny be worth ocht, would it?
But would he come tae me?
He would not.

There they'd go -
the exhaust gruntin lik a vexed rhinoceros
an the fan-belt scraichin lik a banshee.
Ah couldae sorted that in unner an hour.

Ah seen him workin on it wance, mind -
thocht he wis fin'ly gonny change thae bald tyres
But naw,
he wis paintin' ****** flooers on the bonnet!

Ah kin see them yet.
Headin up the hill,
weans in the back,
cloods ae black smoke pechin oot the pipe.
Ah couldae fixed it.
Ah couldae telt them.
But ah didnae.

An they nivver made it hame.

Here’s a wee yin for his birthday
The hale world’s hae’in his supper
Time for a poem or a song
And a wee whisky chaser

Enjoy Rabbie’s supper
Wi that big sonsie face
And neeps and tatties
Wi nae stomach space

Every toon in Scotland
Every pub that he’s been in
Telt some odd stories
About his kith an’ kin

Telt them in auld Scots
It’s the language that he kens
If he’s got a beer in haun
He’ll pit doon the pen

Socialising wi’ pals
Whisky, beer and song
All the things to be enjoyed
An’ that cannae be wrong

They call him the bard
But he’s just a man
Wi some great stories to tell
And as many as he can.

What i showed beckyy, was for
her eyes and no one else
What i told beckyy
I only to her, And she never telt
What we did together
Was between us,
no one else Could see
When we both did something wrong
We came to each other
Just her and Me
But people are evil in this world
And like ******* with her mind
So now she has to leave
And find herself in her own time

Denk toch niet zo veel aan dan, Daan.
Denk maar aan de zon,
de schaapjes in het veld,
de vrienden die je telt,
de momenten die je won.

Denk maar aan het zachte bed
voor straks en aan muziek,
die liedjes die je luisterde met
je lieve naasten, je hechte kliek.

Denk maar aan dieren, bomen,
gras en rolmodelfiguren komen
vanzelf je netvlies op, stap
naar buiten, lach om de grap
van de pakjesman,
lach met de mop
van je kind.

Wees gewoon vandaag
de beste versie van jezelf,
wees lief en help waar nodig
en als dat niet lukt,
maak je niet zovele zorgen,
je mag het allemaal opnieuw proberen
morgen.

Ik wil dat je me ijsjes brengt, betaalt en haalt zonder te maren.
Ik wil dat je me lijstjes mengt, verhaalt en baalt onder bedaren.
Je moet me en ik mag je, je humort en ik lachje,
je lieft en ik bezorg, je dieft en ik de borg.

Wij houden van elkaar, da's alles wat telt,
wij bouwden op elkaar, wachten tot de ander belt
en vertelt wat op het bord lag op welke prijs
zijn gangetjes, die liepen voor het ijs.

Laatst las ik in mijn eigen hoofd
gedachten die me deden
sidderen en beven.
Hetgeen ik had bekokstoofd,
beloofde me een beter leven.

Ik ging draaien aan de molen,
scheppen, graaien in de kolen,
bellen, spelen, doen alsof het telt.
En dat allemaal voor net iets meer van geld.

Ik kocht de gekste dingen.
Het moest maar op een scherm verschijnen
of 't deed m'n handjes in m'n beurs verdwijnen.

Eerst die spanningscurves in de positieve zin,
gevolgd door de terugslag, emoties in de min.
Begrijp me wel, emoties mogen, gehoord, zijn.
Maar dit specifieke mechanisme vind ik iets minder fijn.

Ik schrijf dit nu, midden in het groot verdriet.
Later zal ik nog wat laten horen, wanneer mijn ik
in mijn gedachten
er een oplossing voor ziet.