Noon halos magtiklop-tuhod ako sa paghanga
At inaasam na ang pag-ibig mo'y makuha
Tila ang isang tulad mo'y napakailap
Ang ibigin mo'y isang pangarap

Hanggang sa ikaw'y dumating
At ako'y iyong natutunang mahalin
Ngunit sa paglipas ng panahon
Puro bangayan at galit ang sa aki'y itinuon

Ikaw'y nilapitan at tinanong kung bakit
Ngunit pagkibit ng balikat ang aking nakamit
Walang gatol na ikaw'y sumagot
Sinabing ako'y iyo nang nalimot

Biglang nahinto at di alam ang gagawin
Ito'y napakasakit sa damdamin
Mga mata'y nagtatanong at masinsinang nag-uusap
Bakit ganon, mawawala ang lahat sa isang iglap?

Ang lungkot at pakiramdang kay pait,
pilit itinatago sa pagkibit balikat at ngiting pilit
Na sa kabila ng panandaliang sayang naidudulot
ng mga kasamang pumapawi ng iyong lungkot,
mga masasayang sandaling kasama ka'y hindi pa rin malimot

Ilan man ang nagtanong ng “KUMUSTA?”
Ilan man ang dumaan at nakilala,
Ikaw at ikaw pa rin ang siyang iniisip oh aking sinta.
Puso ko'y parang tinatarakan ng patalim
pag nakikita kang sa kanya'y may pagtinging malalim
mga matang panandaliang sumaya nang ikaw'y masilayan,
biglang napalitan ng bahagyang selos at kalungkutan.

NALULUNGKOT mang ngayon na hindi na ako ang sa iyo'y nagpapasaya,
na ang mga pangako mo noon na sa aki'y ipinadama,
ngayo’y iyo nang ibinibigay sa kanya,
patuloy pa ring iibigin ka, kahit sa iyong piling ako’y wala na.

At kung siya man ang sa iyo'y itinadhana,
ang tanging hangad ko lang ay makita kang MALIGAYA.