Sa mga gabing tahimik kinakausap ko ang iyong natatanging larawan at sa  aming paguusapan na
i-kwento ko sa kanya ang aking nararamdaman mga lihim at mga masasaya nating mga ala-ala dahil sa paraang ito alam kung papakinggan mo ang aking mga tugon at mga panalangin

ngunit bakit sa  tuwing Hawak ko ang nag iisa **** larawan napakaraming "Bakit" na  gumagambala, mga tanong na naghahanap parin ng kasagutan sa aking isipan.

At kung sakali man na masagot ang aking mga tanong na gumugulo sa aking isipan. Kung sakali man na mapakinggan ang aking nga tugon at mga panalangin sana handa kana sa mga hamon ng buhay at Higit sa lahat sana handa kana sa nabuo nating pagmamahalan. At wag kang magaalala maniwala ka  na "Mahal kita". Dahil kung mahulog man lahat ang mga bulalakaw sa kalawakan hinding hindo ako hihinto sa paghiling. At kung hindi na lumiliwanag ang buwan at ang mga bituin ako ang magsisilbi **** liwanag sa gabing madilim at sa gabing ikaw ay nag iisa. Hindi ako magsasawang ipaalala  sayo kung gaano ka kaganda hindi ako titigil sa pagsabi sayo na mahal kita kahit na sa bawat pagbanggit ko sa mga salitang ito ay sakit ang naaalala mo. Ngunit pasensya na kung hanggang salita nalang ako sa nag iisa at natatangi **** larawan na  hawak hawak ko ngayon at hindi na kayang hawakan pa ng nagdurugo kung mga kamay

Kasabay nang pagbanggit mo ng "Mahal kita" dahan-dahan kang kumalas sa mga yakap ko habang sinasabi mo ang katagang "Pero, mas mahal ko siya"
Hindi ako makapaniwala sa aking narinig. Pilit na tinatanong sa 'king sarili "Ano? Anong nangyari? Bat nagkaganto?"
Nangungusap ang mga mata, tumingin sa langit habang lumuha ng nakapikit.
Hindi mawari ang lahat. Ito na ba? Ito na ba ang ating katapusan?
Hindi, Hindi ko kaya. Ayoko, ayoko pa. Maawa ka!