Die stroom van verlange                             The stream of longing
Vloei na die see                                             Flows to the sea
In die verste diepte                                       To the furthest depth
Van sy blou heimwee.                                  Of its blue nostalgia

Die sande wag                                               The sands lie awaiting
Vir die verre wind                                          The distant wind -
Die rotse aanskou                                           The rocks gaze on
Die spelende see.                                            The playing sea

In een oomblik                                              In one moment
Spring die vis omhoog                                 The fish leaps on high
Deur die son beskilder                                  Painted by the sun
Dan ewig dood.                                             Then dead eternally.

Ik zie zoveel dat beter is,
ikzelf lijk wel een mop.
Wanneer ik weer zoiets zie,
zoek ik *** leeftijd op.

Ze hebben vakantiehuizen,
lijken vanonder muizend,
werkverzuimend geld te verdienen,
hebben volgers bij de duizend
en ik maar in de tienen.

Maar ik moet mezelf blijven,
hoef geen nieuwe stijlen
in te lijven, wijlen Daan
zou dan veel mooier staan,
die opent potjes geleien
om zijn moeder te verblij'en.

Elke zoveel tijd dezelfde fluctuatie.
Vandaag last, morgen bezorgen over
overmorgen weer wat gisteren al was.

Soms enkel naar beneden, dan eens
plots omhoog en schaars iets raars, pal
temidden. Dan moet mama even bidden.

Eerst het schaap, dan de wortel, dan het
schaap, dan de wolf en dan het schaap.
Ik ben gewoon zo, eerlijk, recht voor de raap.

We vertrouwen veel te comfortabel
op de waterdichtheid van de boot.
De ene helft geweldig, de ander middenmoot.

We waarderen zo die sterren
die we zelf niet willen zijn.
We kijken dagelijks naar de lucht,
naar lichtjes, verbazingwekkend klein.

Waarom?

Mijn nek doet toch al pijn.
Mijn ogen prikken, jeuken
en op mijn rug kan je mini-ruzies steuken.

Die nieuwe stoelen zijn echt ongehoord.
Ik zeg het je
dat is erg-o-nomisch nu niet meer ver-
antwoord.

Ik wil je slikken
iets duwt
omhoog
waar heb jij zo leren mikken
blijven gieten
blijven kappen
blijven
gaan
en hard
tot ik als de nacht
val
en even niet meer op
hoef