Ať už jsem, kdo jsem, co já vím,

Víš, že nikomu na světě
                 nepřála bych být tak sám
Přesto všichni jsme sami
                 a jsme tady spolu

A housle hrají nám
                 do rytmu kroků
A doprovázeny
                 vlastním bitím srdce

Zanikají tóny ve vlastní hloubce.

czasem w pełni księżyca,
w zaciszu północy,
  a potem, raptem:
w tło godziny
cienia zwanym:
            karakana!
sto isrk! i sto lat!
              i horongiew
   pociąg wartych serc!
paszli! gruz i smerc!

nigdy nie powiem ci,
lecz teraz to nigdy ci (tybie)
powiem:

     nie zawsze znaczy cnota
to co masz, czy to co
nie masz...
cnota czasem daje sie
wynagrodzić słowem,
i tym, co bóg każe, i powie,
wraz z:
czasem to co do mowy
daje więcej, niż to co
do zaguby wedle: mieć!

łzy: ten badacz serca!
  serca!!!!!!!!
jak masz łzy,
         to masz i serce,
nikomu nadaremne
         jedno, czy drugie.