Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Atheidon Jul 2019
unang sampung buwan,
na siyang puno ng kahirapan,
pagkakaibigang hindi inaasahan,
na siyang bumuo sa aking karanasan.

mga pangambang hindi maibsan
ng pusong kinakabahan.
sa takot na siya’y pumalpak
sa kanyang mga pinangarap.

Nangarap ka ng buo,
ngayon mo pa ba isusuko?

sinubok man ang tatag ng loob,
nayanig man ang paninindigan,
pumalpak man at nasubsob,
patuloy paring nanaig ang katatagan.

Muntikan mang bumitaw,
Patuloy lang sa paninindigan,
Ilaban hanggang sa tuktok,
upang marating ang iyong rurok.

Higit na pakatatandaan na mananaig
ang pusong puno ng pananalig,
higit sa talinong maaaring madaig
ng pangarap na nagmumula sa dibdib.

Maligaw man ng paulit-ulit,
HIndi man nauubos ang sakit,
ngunit ang tagumpay ay iyo ring makakamit,
at paniguradong ito’y napakarikit.
Sa madilim na paligid
Ikaw ang siyang nais mabatid
Sa gitna ng kawalan
Pait sa puso'y iyong ibsan

Para kang buwan sa langit
Maningning at sadyang napakarikit
Ang iyong ngiting nakakahumaling
Nais na mapasayo, pakinggan aking hiling

Ikaw ang buwan sa aking langit
Ikaw ang nagpapawala yaring pait
Ikaw ang buwan sa madilim na gabi
Ang dahilan ng ngiti sa aking labi

— The End —