Oras,simpling Salita lang pero ang laking bagay sa buhay ng tao,Lalo na sa buhay mo.
kapag marunong ka ng magbasa ng Oras,don mo malalaman na sobrang halaga pala nito sa buhay mo.
kasi nong musmus ka palang,d mo pa alam ang salitang Oras.
Kaya wala kang pakialam kung tumatakbo ang mga kamay nito sa orasan nyo.ang mahalaga lang sayo maglaro,kumain,matulog,maligo sa ulan,maligo sa ilog,makipaghabolan sa mga kalaro at umakyat sa puno ng bayabas.
Ngunit ngayong alam mo na ang Oras at napagtanto mo na sobrang halaga pala nito.kaya bawat sigundo hinahabol at pinapahalagahan mo na,halos wala ka ng maitira sa sarili mo kasi naibubuhos mo na lahat ng oras at panahon mo sa kakahabol sa mga nais mo.
Tipong Kape na lng ang pahinga mo pero tuloy parin ang pagkilos ng kamay mo, tulad ng sa Orasan.wala din tigil ang pag-ikot nito,tuloy-tuloy lang.paulit ulit lang.parang ikaw.paulit ulit lang din ang takbo ng buhay mo.tulog-bangon-trabaho.araw-araw ganito lagi.
dahil ayaw **** masayang yung mga oras n dumadaan sa buhay mo.
paano nga ba papahintuin ang oras para makapagpahinga naman sa araw araw na pare-pareho lang ang takbo?
Pwede kayang bumalik na lang sa pagiging musmus na walang alam sa takbo ng Oras,para naman makatulog ulit ng mahaba at gigising ng walang iisiping bayarin at suliranin.
Pag natutunan mo na ang pagbabasa sa kamay ng Orasan,magiging abala ka na sa buhay mo.
