Ang paningin kong nanlalabo na,
nagdaan sa mahabang panahon
at nasaksihan ang iba’t-ibang pangyayari,
mahalaga man o hindi
ipinipikit ng kaunti itong mga mata
upang pilit tignan
ka.

Dahil isang bagay ang sigurado ako:
ikaw lang ang nais kong makita
ng malinaw

Sa dilim at tahimik ng silid,
Tunog ng malamig na ihip ng hanging dumadampi,
Sa mga pader na nakapaligid,
Isip koy nakahimlay, nakakubli.

Ipinipikit ang mga mata,
Sinusubukang sumisid sa dagat ng antok at pahinga,
Subalit hindi malunod itong kaluluwa,
Ayaw lumubog,  umaangat nang kusa.

Kay raming palaisipan,
Kay raming katanungan,
Kasagutan, hindi kailangan,
Panahon ang may alam.