Τι να σου γράψω να με βρείς
να σ'εμποδίσω να χαθείς
τώρα που το άστρο έσβησε
και τον λυγμό μου έπνιξε.

Το μάντεψα από την αρχή
πως τ'όνειρο μου θα καεί
μα αρρώστησα να μ'αγαπάς
κι ας μου πες ότι δεν τολμάς

Στα μάτια σου είδα μια στιγμή
την πιο αγνή μου ενοχή
και είδα πως πληγώθηκες
εσύ που παραδώθηκες.

Σε ψάχνω βράδυα στο χορό
μα είσαι εκεί και όχι εδώ
και έτρεξε κρυφά το δάκρυ μου
όταν ξανάπες, "κοριτσάκι μου".

Τι πόνος θεέ μου αυτή η σιωπή
κι ο κάθε χτύπος που άντηχει
και μου πες πως μ'αγάπησες
και ότι το προσπάθησες...

Δεν θα ξεχάσω πως ηχεί
αυτή η τελευταία σκηνή
που ήξερα πως σε χαιρέτησα
και πρόλαβα και το έζησα.

Νιώθω σαν η ζωή μου να τρέχει
πριν απο μένα
χωρίς εμένα.

Ανεξέλεγκτα εκστασιασμένη , αδιάκοπα λυπημένη.
Σαν πουλί που τρέχει με ταχύτητα απροσδιόριστη,
μια μορφή ακαθόριστη.

-Η καρδία μου χτυπάει δυνατά απόψε
νομίζω θα σπάσει
νιώθω πιο ζωντανή απο ποτέ
κάτι έχει χαλάσει.
-Λυπάμαι.

Ότι κάνω είναι για να μην συνειδητοποιήσω ξαφνικά
το πόσο μου λείπεις.
Και οι απέραντες ώρες που τρέχουν σαν σφαίρες
με τρομάζουν.

Πόσο φοβάμαι. Σε ξεχνάω

Σε σκοτεινά μέρη με τη μουσική να καλύπτει τον χτύπο της καρδιάς
το μεθυσμένο μου σώμα χορεύει ακόμη
και το κεφάλι στεγνό.
Είμαι εντάξει.

Δεν κλαίω πια ξέρεις.
Και , τι ευτυχία
δεν πονάει όσο πονούσε.
Είμαι εντάξει.
Μακάρι αυτό να αρκούσε.

Κάθομαι πάλι σε ενα γκρί πεζούλι καθώς περιμένω κάτι.
Ξέρεις τι κάνω;
Σε φαντάζομαι να στέκεις απέναντι.
Με τα χέρια σταυρωμένα μου χαμογελάς με απορία.
Τι και αν χάσαμε, σαν να λες.
Καμία σημασία.

Και είναι λες και είσαι εκεί στα αλήθεια.
Όταν σε σκέφτομαι αναρωτιέμαι αφελώς αν το νιώθεις.

Θα χορέψω για σένα απόψε
και όλα αυτά τα σώματα
θα το ξέρουν.

Στην ίδια λούπα πάλι και δεν έχει καν χρώμα.
όχι δεν είναι στο μυαλό μου ούτε φαντάζεσαι τι πέρασα-
ακόμα.

- Δεν καταλαβαίνεις , ο ρομαντισμός δεν είναι αυτοσκοπός.
Η αγάπη θα μας κάνει πάλι κομμάτια.
το να φοβάσαι να την νιώσεις αυτός είναι ο εχθρός.

-Πες την αλήθεια, θέλεις να ζήσεις χωρις εμένα;
-Ναι
Μα πως;

Κι εγώ που δάκρυσα τόσο και ζητούσα μια λέξη
σφίγγω τα μάτια και εύχομαι κανείς ποτέ ξανά να μην με διαλέξει.
Γιατί τα μάτια δεν λένε πάντα την αλήθεια, και αν δεν το ξέρεις
αυτό που σε σκοτώνει είναι η συνήθεια.

Είσαι πολύ μακρυά και εκεί να μείνεις
όσο πιο κοντά τόσο αργοσβήνεις.
Σαν ξεθωριασμένο ρούχο που με δείχνει άχρωμη
σε μια απέραντη έρημο οριστικά μόνη
κι έτσι θέλω να μείνει.
Θα ήθελα το χθες να έχει έναν διακόπτη,να σβήνει.

Τα βράδια στο μπαλκόνι με ένα τσιγάρο στο χέρι όταν με πνίγει ο καπνός, σκέφτομαι :
Ήσουν τόσο δειλός.

Το μόνο που έχω για σένα είναι ένας άρρυθμος σφυγμός.
Κι όλο κοιτάζω πίσω , δεν είσαι εσύ αυτος ,δεν είσαι αυτός.
Ο χρόνος όπως λένε δεν είναι γιατρός , είναι φριχτός
όταν δεν περνάει και σε ξεχνάει.
Σε ξεχνάει...

Απ'την αρχή καταδικασμένοι , σαν από στάχτη φτιαγμένοι
το ήξερα πως μπροστά ήταν γκρεμός μα και πίσω τι;
Γυρισμός.

Όταν έκλεισες το τηλέφωνο μου είπες
"Μη το κάνεις αυτό, θα τα πούμε αύριο" .
"Δεν νομίζω να σε ξαναδώ"
Κάπως μακάβριο.

Βρήκες εύκολα την λύση , και καθώς κοιτάζω κάθε μέρα την δύση
αυτός ο ήλιος με τυφλώνει σαν την αλήθεια.
Ξέρω ποτέ δεν σου άρεσαν τα παραμύθια.
Εκτός απο αυτά που λέγονται εύκολα και κρύβουν θλίψη.
-"Δεν ξέρω τι να πω , μου'χεις λείψει".

Το τραγούδι αυτό που ακούω όλη μερα συνεχόμενα
λέει "τα δάκρυα μου στεγνώνουν μόνα τους"
-"Θα βρεθούμε ξανά"
Δεν το χεις καταλάβει , δεν θα υπάρχουν επόμενα.

Για μένα ήσουν το πιο όμορφο πρωινό και έγινες το πιο βασανιστικό βράδυ.
Την αγάπη μη την πετάς , μετά σε τρώει το σκοτάδι.

Κανείς δεν ξέρει πόσο πόνεσα
και ότι άντεξα ήταν ,ξέρω , επειδή συμφώνησα.

Σκότωσες ότι είχα μέσα μου για σένα
μα το αστείο είναι πως για λίγο ήμασταν ένα.

Ανόητο κορίτσι πάλι βλέπεις μέσα
απ' τα ροζ σου γυαλιά;

"Μόνο αυτά μου δίνουν χαρά."

Υποσχέσεις,λόγια,έρωτες, σημειώματα στο ψυγείο
ρούχα ξεχασμένα, ταξίδια.
Και είσαι τόσο νέα.

Αυτη η θλίψη απόψε πνίγει
και τα πιο τρελά όνειρα μου
εκείνα που έκανα όσο ήσουν κοντά μου.

Βλέμματα ερωτευμένων,βραδιές σε μια αφόρητη πόλη
τσιγάρα άσκοπα, σιωπές νικημένων και πάντα μόνων,
μη μιλάς, μας κοιτάζουν όλοι.

Κι όπως στέκομαι δίπλα σου
τα πάντα γυρίζουν
νιώθω πόσο σε θέλω
όλοι χορεύουν
και οι ενοχές μου τσιρίζουν:
Μείνε.

-και όλα γυρίζουν

Έπειτα έρωτας, φιλιά ξαφνικά
μάτια τόσο μαύρα
μάτια φωτιά.

Πόνος , θρύψαλλα,απουσία
και μια λέξη:
απάθεια.

Και μια λέξη :
μανία.

- και όλα γυρίζουν

Έσπασα τα δεσμά μου
τώρα περιμένω να δω τα αστέρια.

Στη βαβούρα
ακούω τους σφυγμούς
σ'ακούω που χτυπάς
δίπλα μου.

Και ανασαίνεις
βαριά
ακριβώς δίπλα μου.

Δυο χείλια ανοίγουν
μαζεύω τα μαλλιά μου.
Μίλα μου.

Καμιά φορά πιστεύω πως υπάρχει θεός
γιατί σε βλέπω να διασχίζεις τον δρόμο
απο μακρυά σε κοιτώ
όπως κινείσαι αγέρωχα.

Καμιά φορά πιστεύω πως υπάρχει η κόλαση
γιατί είναι εδώ
είναι εδώ γιατί στέκεσαι μπροστά μου
τόσο κοντά
και δεν μπορώ
δεν μπορώ,
δεν μπορώ.

Καθώς κάνω την καθιερωμένη απογευματινή μου βόλτα
είσαι εκεί.
Δεν με χωράνε οι τοίχοι απόψε πάλι γλυκέ μου.
Μόλις δύσει ο ήλιος θα βρεθώ πάλι στον δρόμο.

Δεν θα γίνει τίποτα
κι αν ήταν όνειρο τελίωσε
κι αν με θες ;
κι αν με ήθελες;
τα πάντα είναι στο χτες(;)