Een knuffel zo hard
dat hij zijn hart niet meer voelde
Even weg van die druk
oxytocine is wat hij bedoelde

Een blik, een lach
maar een terugkomende pijn
In zijn vermoeide ogen
is het onrustig, niet fijn

Iedereen rent weg
en hij rent naar zijn schaduw
Laat geen licht meer toe
maar misschien gauw

Ik blijf erbij kijken
al is het niet genoeg
Vertrouwen in leegte
waar de donder insloeg

Hij zag het licht
maar gemengd met bloed
Wat kan ik nog zeggen
Dit is echt - ik ben goed