Hayal rüya diyarı hep saçar,
Ateş olur ki buz ve buz ateş.
Hayal Alemde her ne yok ne var,
Güneş olur ki ay ve ay güneş!
Lakin bu dünya hep hayır değil,
Zira ki var orada harıstan,
Zalim diken dolu gıcır değil,
Sorar gönül: o nerde gülistan?
Nazik zaman ve sert zaman döker,
Ve aynı an hayal eder devam,
Katar güzel görüş katar zalim keder,
Ve de olur onun için selam!
  Yalan söyler o pembe tozlu gül,
  Şaşırtılır zavallı her gönül.

Hayal kırıklığı
Sıtması tutuyor sık sık
Kalmak istemediğim halde
bu şehirde

Oysa
Kaybettiğimi bile bile
Aynı filme giriyorum hep
Sonu farklı biter diye
Suarede

İçimdeki sinemaların
Hoş kokulu fuayelerinde kaldı
On dakikalık aralarım
Aralıksız

Aralıksızdı ayrılırken
Gözbebeğimin tatlı ninnisi
Kulağımda

Kulağıma
Melankolik küpeler ısmarlayan
İmitasyon fısıltılar

Gitmeliyim
Cebimde bir tomar yılgınlıkla
Efkarı ateşe verip bu kentten
Yırtarak sinema biletlerini
Köprü çıkışı

Islat
Maviliklerimi İstanbul!
Kükre yedi tepesinden ki
Dönmesin içimdeki aslan geri
Lakin bilirim ya
Dişlerinde değil ecel
Öfkemde ölür ancak
Gelirse peşimden
Müzmin sıtmalarım

parmak izlerini takip ederek
kalbine yürüdüğümde gördüm
tahliyenin ayakizlerini

ve ısırdım dudağımı hayal kırıklığından

bir şans ister gibiydi
üstüne everest devrilmiş
anı kolonisinden sağ kalanlar

üstümü giyip ayrılmalıydım
çıplaklığımızdan

yapamadım..

anadan üryan attım kendimi ümit boşluğundan...